WAAROM DE WOONZORGCENTRA NIET GEKLEURD ZIJN

Moslims van Marokkaanse afkomst vinden het normaal dat ze voor hun ouders zorgen en dat ze de zorg niet uitbesteden aan professionelen in een woonzorgcentrum. Dat blijkt uit een onderzoek onder Marokkaanse moslims in Antwerpen. En dat vindt niet alleen de eerste generatie, maar ook de moslims van de tweede generatie, die nu vaak met twee gaan werken. En voor wie de combinatie werkgezin net zo min evident is als voor nietmoslims van Vlaamse afkomst.

Minister van Welzijn Jo Vandeurzen (CD&V) zal het graag horen. Want hij zet al lang in op de vermaatschappelijking van de zorg: de overheid kan niet voor alles zorgen en alles betalen, we moeten ook zorgen voor elkaar. In die zin wijzen allochtonen de Vlamingen de weg. De generositeit, de levenshouding van ‘moeilijkgaatook’, kan ook andere Vlamingen doen nadenken. Hoeveel ouderen lijden niet aan eenzaamheid, omdat kinderen en kleinkinderen het niet willen opbrengen om tijd voor hen te maken?

De grote bereidheid in die gemeenschap om verantwoordelijkheid voor bejaarde familieleden op te nemen en daar ook offers voor te brengen, mag geen excuus zijn voor de overheid en voor zorgverleners om geen rekening te houden met oudere moslims. Er is echt wel iets mis als zij vinden dat ze, ook in de allerlaatste fase van hun leven, niet terechtkunnen in de bestaande woonzorgcentra en vrezen er verkeerd behandeld te worden. En zelfs geen beroep kunnen doen op thuiszorg en thuisverpleging. De verbondenheid die mensen uit de Marokkaanse gemeenschap met elkaar voelen, is mooi en moeten we koesteren, maar het kan niet de bedoeling zijn dat de kinderen hun job opzeggen om fulltime voor hun ouders te zorgen. Het zouden ongetwijfeld vooral de dochters zijn die dat zouden doen en dan zijn we ver weg van gelijke kansen.

Overheden en zorgverleners moeten zich goed beraden hoe ze meer rekening kunnen houden met moslimouderen, hoe ze hen en hun familie kunnen overtuigen in nood wel een beroep te doen op aanwezige hulp. En hoe ze vooroordelen bij Vlaamse bejaarden in woonzorgcentra tegen moslims aanpakken, want die zijn er zeker, daar moeten we niet flauw over doen. Hier en daar worden wel initiatieven genomen, maar er zou op grote schaal een denkoefening moeten komen. Daarbij mag niets taboe zijn, ook niet de inrichting van tijdelijke aparte afdelingen, hoezeer dat misschien ook te mijden is.

Het kan niet de bedoeling zijn dat kinderen hun job opzeggen om voor hun ouders te zorgen