ONDERSCHAT DE WERKING VAN TESTOSTERON NIET
Op veler verzoek schri jf ik over seks. Dat wil ik helemaal nie t, maar lezeressen vragen erom, ze soebatten, ze sturen vleiende briefjes met de verzekering dat ik de enige ben, de enige met kennis van zaken, ze verleiden me om mi jn licht te laten schijnen op de lusten van de man. Ik moet zeggen dat ik nie t helemaal ongevoelig ben voor die briefjes. G ooi dan ook nog Catherine Deneuve in de strijd en ik ben om.
Tot nu toe ben ik bij de #MeToobeweging uit de buurt gebleven. Het hele verhaal is wel duidelijk. Verkrachting is fout. Aanranding en intimidatie zijn dat ook. En iedere vorm van machtsmisbruik moet worden bestreden. De akelige seksuele net zo goed als de akelige nie tseksuele variant: ‘ Ik dwarsboom je carrière, want je bent nie t onderdanig genoeg.’ Bah. Wat moet ik er verder nog over zeg gen?
‘Nee, Maxim, toe nou’, schrijven de lezeressen. Ze hebben haast en ik kan lezen dat ze hun wenkbrauwen ontevreden fronsen, nu ik zo aan de oppervlakte van de materie bli jf steken. Seks is een generatiek westie, oudere mensen hebben er meer verstand van dan jongere, en dus zi jn het de er varen, ongeduldige vrouwen die me schrijven. ‘ Toe nou, toe nou, we hebben het over subtielere k westies. Leg jonge mensen maar eens uit dat seks niet altijd verloopt als gepland.’ Ongeveer dus wat Catherine Deneuve in Le Monde schrijft: dat dingen zomaar fout kunnen gaan zonder dat ze ver wijtbaar zi jn. Dat a vances soms onhandig worden uitge voerd en dat zoiets geen misdaad is. T oe nou, schrijven de vrouwen. ‘ En spreek vooral vrji uit over de manneli jke libido.’
Ja, ik ben me daar gek. In de krant zeker. M et al die burger wachten die meelezen. Nee, dank u, ik houd mi jn kennis over de manneli jke libido lie ver voor mezelf. Maar de vrouwen geven nie t op, ze willen, willen, willen dat ik me uitspreek, en dus ga ik overstag. Zij het dat ik wel zo verstandig ben anderen in mi jn plaats te laten praten. Transseksuele mannen, die de testosteronstoot niet toegediend hebben gekregen op hun dertiende, maar pas veel later. Mannen die op volwassen leef tijd alsnog in de manneli jke puberteit zijn beland en als volwassene kunnen ver tellen hoe verbaasd je kunt staan van jezelf .
Eerst maar eens de vi jftigjarige S., die op Youtube vertelt over de onverwachte neveneffecten van testosteron. ‘Onverwacht, me t een flink e plens onderschatting erin. Het libidogedoe is krankzinnig.’ De veertigjarige Alan reageert instemmend. ‘ Testosteron heeft nie t alleen mi jn libido dramatisch veranderd, maar ook de sti jl ervan, om het zo maar te zeggen. Nu begrijp ik het volmaakt als ze zeggen dat mannelijke seksualiteit visueel werkt.’ En dan S. weer: ‘Er wordt te weinig over de verschillen gepraat. J e hebt niet slechts die verhoogde drif t, die wordt ook op een heel andere manier beleefd.’
Dit zi jn geen mannen die e xcuses verzinnen voor aanranding of machtsmisbruik. Integendeel. Maar ze stellen tot hun verbazing vast dat ze zich vooraf niet konden inleven in het effect van de hormonen. ‘M ijn eerste injec tie!’, roept de veertigjarige Nick. ‘Ik stak die spuit in mi jn been en toen tsjktsjkboem, tsjkboem, tsjkboem, tsjktsjkboemboem, ik kwam tot leven, nee, echt, al die energie suisde door mijn lichaam en landde in mijn kruis, tsjktsjkboem, tsjkboemboem. En o, mijn god, ik werd zo geil, in vijf minuten, en mi jn eerste gedachte was “mannen zijn heiligen”. Hoe houden ze die energie binnen en bespringen ze niet alles en iedereen? En ik dacht, o, wacht even, ze bespringen wel alles en iedereen!’
Zijn die ge tuigenissen representatief ? Misschien niet. Niet iedereen reageert zo tsjktsjkboem op hormonen. Na de puberteit neemt het effect ervan godzijdank ook af . En leren mannen zich te beheersen. M aar de verhalen zijn toch interessant, omdat de mannen zich zo vreseli jk verbazen over zichzelf. Je kunt eindeloos theoretiseren, studeren, debatteren – maar sommige dingen leer je alleen door de geleefde ervaring.
Wetenschappers mogen opiniestukken in de krant schri jven waarin ze beweren te weten hoe de wereld in elkaar zit en waarin ze gelijkheid naar voren schuiven als seksueel panacee. Want maken vrouwen niet ‘óók testosteron’ aan? Ja hoor. En is open ‘ communicatie over instemming ’ nie t je van he t? Absoluut. H et probleem is alleen dat miscommunicatie nie t valt te vermijden als je nie t eens verstaat wat je zelf zegt of doet. En dat gelijkheid onmogelijk is als er al zo’n groot verschil bestaat tussen jezelf en jezelf.
Op het duistere gebied van de seks, schrijven mi jn Catherine Deneuvige lezeressen, leer je door schade en schande dat je jezelf nie t k ent, laat staan de ander. En of ik dat in de krant wil zetten. Oké, voor één k eer doe ik braaf wat ze zeg gen. Is het zo goed?
Je kunt eindeloos theoretiseren, studeren, debatteren – maar sommige dingen leer je alleen door de geleefde ervaring