LOF DER LELIJKHEID
De kroon van k ersvers M iss België Angeline Flor Pua stond nog maar ne t op haar hoofd, of de verkiezing werd overschaduwd door racistische praat (DS 15 januari) . Al sprek en sommige media dit tegen, want het aantal negatieve reacties lag laag. ‘ H et kwetst me enorm. Waarom beoordelen we mensen op basis van hun uiterli jk’, citeerde de VRT haar.
Toch is het raar dat net een miss verwonderd is dat mensen beoordeeld worden op basis van hun uiterlijk. Missverkiezingen proberen hun imago op te poetsen en te bewijzen dat ze meer zijn dan een vleeskeuring. Dat Flor Pua een pilote in opleiding is (een mannenberoep bij uitstek), doet bijna geloven dat de hedendaagse miss het ideaalbeeld is van de geëmancipeerde vrouw . Bi jna, want in de weegschaal van een finale weegt he t uiterli jk uiteindeli jk meer door.
Elke racistische en xenofobe uitspraak is een symptoom van oppervlakkigheid. Het is de on wil om verder te kijken dan de huidskleur, afkomst of religie van iemand. Z oals – laten we eerlijk zijn – een missverkiezing nie t veel verder gaat dan de uiterli jke schoonheid van de kandidate.
Dat is symptomatisch vandaag. Succes wordt afgeme ten aan de hand van de buitenkant: wat we verdienen, de auto waarmee we rijden, de likes die we krijgen of hoe hard we kunnen brullen. We verheerlijken wat we zien, maar graven zelden dieper.
Wie dat wel doe t, ontdekt nieuwe dingen en verbreedt zi jn horizon. Wie het goed doet, behoedt zich voor vooroordelen. Dat was vroeger de essentie van de humaniora, wat zoveel betekent als de zelfont wikkeling van de mens door zijn geest. Wie graaf t, vindt in de trieste liederen van Schubert een enorme schoonheid. Wie tijd neemt voor een schilderij van J ackson P ollock, vindt structuur in de chaos. Wie praat me t een vluchteling , zal minder snel oordelen. Dat geef t mensen vaardigheden voor mededogen, om li jden bi j een ander te herkennen en te erkennen. Het inlevingsvermogen dat we als samenleving voor elkaar hebben, bepaalt haar kwaliteit en he t welbevinden van haar burgers.
Oog hebben voor het lelijke, het onderhuidse of onzichtbare vinden we terug in verschillende religies en filosofieën over heel de wereld. In Japan vinden we de prakti jk van kintsukuroi: aardewerk herstellen me t edelmetalen vanuit het idee dat een reparatie mooier is dan het origineel. Wat ooit gebroken was, is mooier dan ie ts ongeschonden, intact en gaaf. Zo leren we omgaan met imperfecties, tegenslagen en de sluwe verleiding van he t vluchtige.
Zolang we als samenle ving niet het signaal ge ven dat ware k ennis dieper onder de oppervlakte ligt en zolang we het ideaal van een miss blijven cultiveren, zal he t ons ontbrek en aan echte wapens tegen andere onzinnigheid, zoals racisme.