DE KATER NA ‘SAMEN’: ‘HET ERGSTE IS, BARTJE DANST NU DE SAMBA’
REPORTAGE I In de progressieve buurten van ’t Stad kijken oude sossen, hipsters en bakfietsers meewarig naar het politieke schouwspel. ‘Tis zund.’
ANTWERPEN I Om een mening zit de Antwerpenaar zelden verle gen. Het einde van Samen vormt als onderwerp geen uitzondering.
Terwijl de duisternis intreedt, vullen de cafeetjes in hipstertown Zurenborg zich druppelsgewijs. In Den Draak zit Sara, die nooit een fan was van het kartel, maar wel van Jinnih Beels. ‘Op Meeuws zou ik nooit gestemd hebben. Te veel salonsocialist. Maar Jinnih is iemand die gedragen is. Hopelijk kiest ze voor Groen.’ Even later ziet Sara haar hoop vervliegen.
Waut Koeken bestelt een Bolle ke. Ook hij moest nooit iets weten van het kartel. ‘Ik vond het artifi cieel en weinig geloofwaardig. Een marketingtruc. Als linkse kie zer voelde ik mij beduveld. Rood ís niet groen. Met de Stadslijst in 2012 (SP.A en CD&V, red.) hebben we al gezien dat er vodden komen van gekunstelde kartels. Laat het uit! Politici moeten niet in mijn plaats kiezen.’ Roel, een Nederlandse holebi die al 20 jaar in Antwerpen woont, hoort het geamuseerd aan. ‘Dit is een goeie zaak, want ik ben voor de NVA.’
‘Kiek zonder kop’
Ook in café Zeezicht op de Dageraadplaats was de liefde voor het kartel nooit groot. Danny’s donkerrode hart klopt al een tijdje niet meer vurig voor de politiek. SP.A, Groen, CD&V: de partijen zijn onderling inwisselbaar, vindt hij. ‘Ze lopen rond als een kiek zonder kop, en dan krijg je natuurlijk zulke stommiteiten als deze week.’ De Vlaamsnationalisten liggen intussen in het ziekenhuis ‘met breuken van het lachen’, concludeert Paul, die weigert te gaan stemmen. Hij noemt het kar tel ‘politiek opportunisme’. ‘De SP.A heb ik altijd een machtspartij gevonden, maar Groen is niet beter. Zo’n Kristof Calvo, dat is toch een groene manager?’
Daar is Frank Vanhove het niet mee eens. De welbespraakte zestiger raakt spontaan aan de praat met generatiegenote Lieve Van Daele. Vanhove heeft het voor Groen, maar ook voor de PVDA. Zijn droom? Dat díe twee samenwerken. ‘De sossen hebben een slechte naam, dat gaat tot in Wallonië. Het schimmige slangenge
doe van Meeuws nu ook weer, daar heeft Groen niets bij te winnen.’
‘Ik geloofde nog in het kartel’, pruttelt Van Daele tegen. ‘Ik vond dat ik het compromis een kans moest geven.’ De zaak laat een dubbel gevoel na bij het duo. Vanhove: ‘In plaats van elkaar te helpen, is er nu wantrouwen. Het ergste is: Bartje danst nu de samba op ’t Schoon Verdiep.’
Collega’s Robrecht Ebinger en Mohammed El Hattab vinden het erg dat er ‘geen deftig links alternatief’ meer is. Ebinger: ‘Het is vooral spijtig dat de Trumppolitiek overheerst. Er wordt op de man gespeeld in plaats van het over inhoud te hebben.’ El Hattab blijft niettemin de SP.A steunen, al is hij niet zeker of hij het bolletje achter de naam Meeuws inkleurt.
‘Meeuws lijkt verbrand’
Geen kilometer verder, in Café Mombasa in Borgerhout, zijn de vijftigers Freddy en Maurice het over één ding eens: ‘Er is dringend nood aan een sociaal Antwerpen.’ Over de kartelbreuk verschillen ze van mening. Freddy vindt het
zund – hij zal nu voor Groen kiezen – Maurice twijfelde altijd al aan de levenskracht van Samen.
‘Het is logisch dat Groen preventieve maatregelen neemt’, reageert Christophe Liekens. ‘Het vorige incident hebben ze met de mantel der liefde bedekt, nu is het genoeg. Ik vraag me wel af wie de SP.A naar voren schuift als kopman. Meeuws lijkt me verbrand.’ Ook sociaal werker Jo Clauw verdedigt Groen. ‘De breuk is spijtig, maar nu heb je als progressieve Antwerpenaar tenminste weer een keuze. Mijn keuze is Groen.’
Nog snel even naar de Mokkakapot. In de hippe koffiebar zitten Lore en Julie. Bij hen overheerst teleurstelling. Niemand wint hierbij, meent Julie. ‘Ik blijf geloven dat een progressieve, alternatieve coalitie mogelijk is, maar ze hebben het zichzelf niet gemakkelijk gemaakt.’
‘Ik vond Samen
artificieel en weinig geloofwaardig.
Een marketingtruc’ WAUT KOEKEN