Slaaf of dienaar?
Jerome Powell beleefde gisteren zi jn eerste werkdag als voorzitter van de F ederal Reserve. Hij zal zich zi jn debuut waarschijnlijk anders hebben voorgesteld. Op de dag dat hij officieel werd beëdigd, teisterde turbulentie de financiële markten. De rente steeg verder naar haar hoogste peil in vier jaar en de aandelenk oersen gingen stevig onderuit. Janet Yellen kon geen be ter moment gekozen hebben om de voorzit tershamer door te ge ven.
Yellen is begonnen me t het afremmen van de Amerikaanse economie. Het extra geld dat de afgelopen jaren in het financiële systeem werd gepompt, wordt er sinds kort weer uitgezogen. I n plaats van de geldpers draait nu de papierversnipperaar op volle toeren. Ook is de beleidsrente in vijf stapjes verhoogd van 0,25 naar 1,50 procent.
De kunst voor een F edvoorzitter is om bi j het remmen of gas ge ven zeer behoedzaam te werk te gaan. Als de bewegingen te bruusk zi jn, kunnen schokken op de financiële markten he t gevolg zijn. En ne t dat li jkt nu te gebeuren. Een aantal gebeur tenissen zouden Powells nachtrust negatief kunnen beïn vloeden. Zo bleek vorige week dat de uurlonen in de V S in een jaar ti jd met
2,9 procent gestegen zi jn. Het hoogste percentage sinds 2009 en een mogeli jke voorbode voor economische over verhitting en inflatie. De lange termijnrente is omhoog geschoten en de beursindices gingen onderuit. Dat de rentecurve – de mate waarin de rente sti jgt naarmate de looptijd toeneemt – snel steiler wordt, boezemt markt watchers angst in. H et is volgens hen he t signaal dat de beurs zich opmaakt voor een correc tie.
Wat betekent dit nu voor P owell? Wel, dat hi j tussen twee vuren zit. Of , zoals de Amerikanen he t zo mooi uitdrukken: between a r ock and a har d place. Hij kan de beurs negeren en ge woon doorgaan met geld opslorpen en de rente verhogen, ver wijzend naar he t inflatierisico. Voor dit jaar zi jn er normaal drie rente verhogingen gepland, zo lie t de Fed vorige week nog uitschi jnen, en als het echt nodig is vier . Maar dan loopt hi j het risico dat hij te boek k omt te staan als de F edvoorzitter die de beurs de nek omdraaide. Nie t fijn. Vooral niet omdat de man die hem benoemde, ape trots is op de sti jgende beurs.
Hij kan ook zi jn strategie aanpassen en de voe t een beetje van he t rempedaal halen. Bi jvoorbeeld door te laten uitschijnen dat he t tempo van rente verhogingen na dit jaar wat lager zal gaan lig gen. Maar dan laat hi j zien dat hij de rug nie t recht kan houden en onmiddelli jk overstag gaat als de beurs een bee tje hapert. De financiële markten zullen hem dan gaan uit testen: past hi j telkens zijn beleid aan als de beurzen onderuit dreigen te gaan? Dan dreigt hij een slaaf van de markten te worden, in plaats van een dienaar van de economische conjunctuur.
De kunst voor een Fedvoorzitter is om bij het remmen of gas geven zeer behoedzaam te werk te gaan