Een ras apart
Ondernemers zijn een ras apart. Dat zeggen ondernemers toch graag over zichzelf. Ze zeggen ook dingen als: ‘wie me niet in drie minuten kan overtuigen, is mijn geld niet waard’. Leeuwenkuil, het realityprogramma dat sinds twee weken loopt op Vier, prijst het ondernemerschap de hemel in. Vijf succesvolle exemplaren – waarvan de meerderheid blauwe pakken draagt en eentje Bart Verhaeghe is – beoordelen aan de lopende band producten die de bedenkers komen pitchen. Als het product volgens hen voldoende potentieel heeft, kunnen ze er aandelen in investeren. Afgaande op de eerste twee afleveringen doen ze dat meestal niet, behalve als het product eetbaar is. Het zegt in elk geval toch iets over hoe hongerig deze leeuwen zijn.
Toegegeven, de bedenkers die zich in de leeuwenkuil wagen, presenteren niet altijd de meest standvastige ideeën. Deze week was er bijvoorbeeld eentje, hij heette PaulHenri, die de leeuwen probeerde te overtuigen om te investeren in een eigen helikopter. Op momenten dat de investeerder de helikopter niet nodig had, wou Paul Henri er toeristische tours boven Vlaamse steden mee organiseren.
Maar het leeuwendeel van de bedenkers zijn géén paljassen, ze leggen hun ziel op tafel. Of het nu om turnpantoffels gaat, zelfgebakken granola of een vreemdsoortig squashspel, telkens koesteren ze hun producten alsof het hun baby’s zijn.
Een idee kan best goed en origineel zijn, maar als het niet snel veel geld zal opbrengen, is er bij de investeerders geen interesse. De macht van het harde kapitaal staat recht tegenover de kracht van (voorzichtige) creativi teit. En het grote geld wint altijd. Ofwel kopen de investeerders een kleinschalig creatief idee om er een grootschalig commercieel product van te maken. Ofwel wijzen ze het idee af. En daarmee is de kous dan af. Geen kans op bijsturing of herkansing.
Zo wordt Leeuwenkuil de ultieme ode aan de meest machistische vorm van ondernemen. Het is ofwel falen, ofwel slagen. Alles daartussenin is van geen tel. Eerlijk? Wij zien na onze werkuren op tv liever odes aan de creativiteit. Die zijn meer begeesterend dan dit spel dat het enthousiasme onderdrukt.
Leeuwenkuil is overigens niet door Vier uitgevonden. De zender heeft het gekocht. Het is ooit bedacht in Japan en loopt al twaalf jaar succesvol op de BBC. Dat Leeuwenkuil vorige week amper 225.000 kijkers wist te bekoren terwijl Topdokters er net voordien nog bijna 600.000 had, zegt wel iets over de Vlaamse kijkers. Ze zijn een ras apart en kiezen altijd de kant van de underdog. En die is in deze leeuwenkuil helemaal verloren.
‘Leeuwenkuil’ is een ode aan de meest machistische vorm van ondernemen. Het is óf falen óf slagen
Leeuwenkuil. Dinsdag om 21.35 uur op Vier. ¨¨èèè