Wes Anderson doet het op z’n hondjes
Met een beestige animatiefilm over gedeporteerde honden opende Wes Anderson het filmfestival van Berlijn. ‘Alsof Kurosawa een film over de toekomst heeft gemaakt.’ JEROEN STRUYS
Ze overspoelen ons en ze hebben vieze ziektes: de burgemeester van de (verzonnen) Japanse stad Megasaki geeft daarom het bevel om alle honden weg te voeren. Dat hij een kattenman is, is duidelijk en dat deze hondsdolle animatiefilm van Wes Anderson een maatschappijkritisch toontje heeft ook. Dat was dan ook per decreet opgelegd: Isle
of dogs opende gisteravond het filmfestival van Berlijn, bekend als thuishaven voor geëngageerde films.
‘We wilden geen spiegel van de samenleving maken’, aldus Wes Anderson, die in Berlijn twee persconferenties gaf, maar geen interviews. ‘We wilden in de eerste plaats een film over honden die zijn achtergebleven op een vuilnisbelt. Maar de wereld veranderde tijdens het schrijven van
Verloren in vertaling
Isle of dogs echt een geëngageerde film noemen, gaat dan ook te ver. De film, die op 11 april in de Belgische zalen uitkomt, gaat over honden die massaal zijn gedeporteerd naar een eiland dat ook dienstdoet als afvalberg. Ze vechten om elk afgekloven botje, tot de geadopteerde zoon van de burgemeester landt, op zoek naar zijn verdwenen hond. Het politieke laagje blijft vrij dun: Isle of dogs is bovenal puur spelplezier. Het voelt altijd als een voorrecht om te mogen kijken hoe Anderson met de poppen speelt. En het ziet er altijd prachtig uit.
Anderson schreef het scenario samen met Jason Schwartzmann en Roman Coppola, de zoon van Francis Ford. Het trio schreef eer der al The Darjeeling Limited en werkt vaak samen. ‘We willen al jaren iets doen met onze gedeelde liefde voor Japan en de Japanse film, vooral Kurosawa.’
Voor de Japanse taal en eigenheden riep hij de hulp in van Kunichi Nomura, die vijftien jaar geleden al hulp bood voor Lost in
translation van Sofia Coppola, de zus van Roman. ‘Tegenwoordig doe je als maker veel research op Google. Maar je kan de Japanse geschiedenis niet googelen als je niet het juiste keyboard hebt. Kunichi had dus een grote invloed op het scenario. Tegelijk is het vooral een gefantaseerde versie van Japan. De film vindt in de toekomst plaats, maar dan zoals de toekomst eruitzag in de jaren 60. Alsof Kurosawa een film over de toekomst heeft gemaakt. Ook animatiefilmer Hayao Miyazaki had een grote invloed.’
‘We wilden een film over honden die zijn achtergebleven op een vuilnisbelt. Maar de wereld veranderde tijdens het schrijven van het scenario en dat sijpelde door in de film’
WES ANDERSON
Aandoenlijk klungelig
Net als Andersons vorige animatiefilm, Fantastic Mr. Fox, is ook Isle of dogs een stopmotionfilm met poppen: elk beeld is een foto, zo je wil, waarvoor de animator echte popjes verplaatst in miniatuurdecors. ‘Met de ervaring van Fantastic Mr. Fox konden we nu efficiënter werken. We geraakten eruit met ongeveer hetzelfde budget, maar de sets zijn twee keer zo groot en we hebben meer personages dan ooit.’
Voor de stemmencast deed Anderson een beroep op zijn vaste schare acteurs – en nog enkele meer – met in de hoofdrollen sterren als Bill Murray, Bryan Cranston, Edward Norton, Jeff Goldblum, en Greta Ger wig. Voor Bill Murray is dit al zijn achtste opeenvolgende bijdrage in een film van Anderson, onafgebroken sinds Rushmore twintig jaar geleden.
‘Bij een animatiefilm kan een acteur niet zeggen dat hij toevallig niet kan, want de opnames kunnen waar je wil, wanneer je wil’, zegt Anderson. ‘Er zijn geen excuses.’
‘Dat was mijn probleem,’ zegt Murray, ‘ik kon er niet onderuit. De hele stemmencast samen voelt wat aan als de video van ‘We are the world’. Ik wou meedoen, al was het maar voor één strofe.’
Anderson deed Isle of dogs er met opzet aandoenlijk klungelig uitzien: stofwolken zien er zichtbaar als watten uit, terwijl de honden stroeve bewegingen maken. Het gaat regelrecht in tegen al die technologische vernieuwingen waar andere animatiefilms de kijker mee overdonderen. Isle of dogs heeft wat zij vaak ontberen: charme, stijl en de eigenzinnige humor van Wes Anderson.
Met Isle of dogs kende de Berlinale meteen een hoogtepunt. De vraag is hoelang het festival dat kan volhouden – de voorbije jaren gingen Cannes en Venetië met de
pluimen en de beste films lopen. Wat de komende dagen stof kan doen opwaaien is Utøya 22. juli, een film over de dag dat een jeugdkamp op een Noors eiland aangevallen werd door Anders Breivik. Verder nam Steven Soderbergh
Unsane op met zijn iPhone, strikte Gus Van Sant acteur Joaquin Phoenix voor Don’t worry, he
won’t get far on foot en heeft marathonfilmer Lav Diaz met het vier uur durende Season of the devil een antimusical in petto.
Ondertussen is een reeks debatten gepland in de nasleep van #MeToo. De Duitse actrice Anna Brüggemann roept de vrouwen op om geen laag uitgesneden jurken en hoge hakken aan te doen, een refrein dat ook in Cannes al enkele jaren weerklinkt. Geen probleem, zolang wat op het scherm gebeurt, interessanter is dan de rode loper.