Analisten met enge focus spelen Ageas parten

Ageas kreeg gisteren niet het applaus van analisten en beleggers dat het wellicht verdiende. De verzekeraar kwam nochtans met een positieve boodschap. Ageas trekt zijn dividendverwachtingen voor de komende jaren op. Het dividend werd met 24 procent verhoogd tot 2,10 euro per aandeel en vertrekt voortaan van dit hoge niveau. Zo’n opwaartse dividendherziening maken we in Brussel niet vaak mee. Dat komt omdat een bedrijf maar zo’n stap zet als het zeker is dat het zijn dividend op het verhoogde niveau kan houden. Niemand komt nadien graag op zijn stappen terug met de boodschap ‘we zijn te optimistisch geweest en moeten het dividend opnieuw verlagen’.

In plaats van applaus te geven, stuurden beleggers het aandeel ’s ochtends lager. Dat komt omdat analisten en andere number crunchers gevangen zitten in een haast obsessieve focus op één enkel cijfer: de vrije cashflow. Ze geven dit cijfer in hun Excelanalyse in en dat spuwt meteen een waarde per aandeel uit. Hoe hoger de vrije cashflow, hoe hoger de waarde van het bedrijf en het aandeel.

Het is een gevaarlijke benadering, omdat die het management dat op de korte termijn focust beloont. Vrije cashflow is een belangrijk cijfer, maar is geen betrouwbare indicatie over de intrinsieke sterkte van een bedrijf en de kwaliteit van de strategie. Ook is het cijfer al te makkelijk manipuleerbaar. Retailer Delhaize illustreert

Analisten zitten gevangen in een haast obsessieve focus op één enkel cijfer: de vrije cashflow

dit. De supermarktgroep werd in de jaren voor de overname door Ahold gemanaged op basis van vrije cashflow. Er werd minder in de vernieuwing van winkels geïnvesteerd, leveranciers werden steeds later betaald, de prijzen in de winkel werden zo hoog mogelijk gezet. Het resultaat was een artificieel hoge vrije cashflow, een herstelde beurskoers en blije analisten.

Wat de analisten onvoldoende beseften, is dat Delhaize zich in een onhoudbare situatie gemanoeuvreerd had. Niet verwonderlijk dat de raad van bestuur uiteindelijk nog maar één goede oplossing zag: het bedrijf in de armen van Ahold gooien.

De teleurstelling van analisten over Ageas had te maken met het feit dat de vrije cashflow over het vierde kwartaal lager was dan ze graag gezien hadden. Ageas verklaarde dat het eenvoudig is om de vrije cashflow te sturen door op korte termijn minder te investeren, maar dat je zo inkomsten op langere termijn misloopt. ‘Het is aan ons om het beter uit te leggen’, zei ceo Bart De Smet.

Wat de beleggers Ageas niet kunnen verwijten, is dat het niet genoeg doet om hen te paaien. Sinds 2009 stopte het zijn aandeelhouders al 4,6 miljard euro toe, of drie keer de beurswaarde die Ageas in 2009 nog had na het Fortisdebacle. Ageas deed dat voor een groot deel via de inkoop van eigen aandelen. Het voordeel van die techniek is dat het geen verbintenis is voor de toekomst. Een (gewone) dividenduitkering is dat wel. Dat Ageas zich engageert tot een hoger dividend is een teken dat het zichzelf steeds meer als een gewone verzekeraar ziet, die het onvoorspelbare Fortisverleden van zich afschudt.

In ‘De Grote Markt’ duikt de economieredactie dagelijks in een opmerkelijke beweging in de economische wereld.