‘We willen het probleem niet verleggen’
Sinds de Borsbeekstraat twee jaar geleden alarmerend slechte resultaten optekende bij CurieuzeNeuzen Antwerpen, voeren straatbewoners actie.
Toen in oktober 2016 de resultaten bekend raakten van CurieuzeNeuzen Antwerpen – een initiatief van Ringland Academie, de UAntwerpen en de VUB – gingen die overal in ’t Stad over de tong. Sommigen haalden opgelucht adem, voor anderen was het confronterend. Bij de helft van de metingen werden concentraties stikstofdioxide gemeten die boven de Europese en de gezondheidsnorm lagen. Dat inzicht stutte onder meer de beslissing over de overkapping van de Antwerpse Ring en de invoering van de lageemissiezone (lez).
Amaaideborsbeekstraat
Een van de straten met barslechte resultaten was de Borsbeekstraat, een lange smalle woonstraat met weinig ventilatie. Een typische street canyon. ‘Dat was een bevestiging van wat we vermoedden’, zegt buurtbewoner Tom Cox. ‘Dit is een drukke sluipweg naar de Ring. We hebben het toen gemeten: hier passeren meer dan 5.000 auto’s per dag.’
Er bestond al een actiecomité rond geluid en veiligheid – ‘ze vlammen hier door de straat’. Na CurieuzeNeuzen kreeg dat een boost. Enkele bewoners zetten de site ‘amaaideborsbeekstraat’ op, voerden actie, trokken de aandacht van de media. Zo raakten ze tot bij de schepenen van Leefmilieu (Nabilla Ait Daoud, NVA) en Mobiliteit (Koen Kennis, NVA). lucht in hun straat is.
Dat gesprek was ontgoochelend. ‘Er was “begrip” voor onze situatie’, zegt Jan De Loof. ‘Maar verder gebeurt er niets. Schepen Kennis kaatste de bal terug: “Wat is jullie voorstel?” Is het aan ons om voorstellen te doen? We kunnen suggereren een naburige straat opnieuw open te stellen voor verkeer, of om hier de rijrichting te veranderen. Maar dan zitten andere straten met de miserie.’
Tussen hoop en wanhoop
Intussen laveert het straatcomité tussen hoop en wanhoop. ‘Je kunt er niet de hele tijd mee bezig zijn’, zegt Tom Cox. ‘Het vreet energie.’ Bij sommigen sluipt de twijfel in. ‘Er zijn mensen die het niet meer zagen zitten en die verhuisden’, zegt Fran De Bock. ‘Wij wonen hier een dik jaar. We hadden geen idee dat het zo erg was. Sindsdien heb ik meer last van astma en van chronische sinusitis. Ik weet niet of dat door het verkeer komt. Maar we verwachten een kindje, dan stel je je toch vragen.’
En toch, zegt Wouter De Clercq, ‘Het brengt iets teweeg. Het is boeiend te zien hoe buren met die gedeelde verontwaardiging aan de slag gaan. Sommigen denken twee keer na voor ze in hun auto stappen. Maar er is nog een weg te gaan. Velen redeneren: “Waarom zou ik mijn auto laten staan als heel Antwerpen voor mijn deur passeert?”’
‘Net daarom’, zegt Jan De Loof: ‘Dit gaat niet alleen over ónze straat. We moeten dit op grotere schaal bekijken.’ Dat is het voordeel van die metingen, beaamt De Clercq: ‘Het probleem wordt zichtbaar. Die data zijn belangrijk om het grotere gesprek over verkeer in de stad aan te gaan. Politici kunnen niet anders dan met hun burgers rond de tafel te gaan zitten.’ voerden actie toen duidelijk werd hoe vuil de