Een magistraal meesterwerk

Gisterenavond trad Kendrick Lamar op in het Antwerpse Sportpaleis en dat was al een tijdje uitverkocht. Verbazingwekkend is dat niet, want Lamar is een van de belangrijkste stemmen van de hedendaagse hiphopscene. Ze waren bij Pukkelpop dan ook blij dat ze eindelijk konden bekendmaken dat de man deze zomer ook bij hen op het podium zal staan. We zouden zelfs meer zeggen: ze waren niet zomaar blij, ze waren megahypersuperblij.

Leest u gerust even mee: ‘De Pukkelpoporganisatie dropt zijn eerste naam en wat voor een.’ Wat voor een? ‘Niemand minder dan Kendrick Lamar.’ En dat is niet zomaar een rapper, zelfs geen getalenteerde rapper, maar een ‘multi getalenteerde rapper’. Hij werd ook niet zomaar bekend, want dat gebeurde ‘in een duizelingwekkend tempo’ – dat moet dus zo snel geweest zijn, dat hij al tijdens zijn bevalling een plaat opnam en doorbrak. Voelt u het ook duizelen? Hou u dan goed vast want

Lamar is niet zomaar een van de grootste hiphopartiesten van zijn generatie, neen, hij is ‘een van de allergrootste hiphopartiesten van zijn generatie. En als zo iemand een plaat opneemt, moet het dus wel een meesterwerk zijn. Maar voor een gewoon meesterwerk haalt Lamar zijn handen natuurlijk niet uit zijn zakken. Zijn jongste album is ‘een magistraal meesterwerk’. En als u weet dat magistraal meesterlijk betekent, staat hier dus dat Lamar een meesterlijk meesterwerk maakte. En dat vinden ze niet alleen in de kantoren van Pukkelpop, het werd zo ‘unaniem uitgeroepen’.

Daarom zouden we unaniem willen oproepen om een beetje te dimmen. Want als uitzonderlijk het nieuwe gewoon is geworden, dan kunnen we enkel nog de overtreffendste trap gebruiken om iets te beschrijven wat beter is dan de rest. Het is zoals met antibiotica: als we te veel hyperbolen gebruiken, worden we er immuun voor.

We zouden willen oproepen om een beetje te dimmen