JOOST VANDECASTEELE
‘Ik spaar voor mijn persoonlijke apocalyps’
MICHIEL LEEN
Kunt u zeggen wat u verdient?
‘Een bediendeloon, als ik ingeschreven ben. Ik tracht zo veel mogelijk te werken via een dienst als Theater, dat zich specialiseert in opdrachten voor kunstenaars. Toch zijn er opdrachtgevers die weigeren volgens dat statuut te werken, dus doe ik sommige opdrachten als zelfstandige in bijberoep. En soms ben ik eens een maand werkloos, ja. Dat is een keuze die ik maak. Vandaag heb ik een hele dag thuis gezeten om te schrijven, een luxe die niet in geld is uit te drukken. Ik ben elke dag bezig met wat me obsedeert. Dat ga ik niet opofferen voor een extra vakantie.’
Vindt u dat uzelf goed omgaat met geld?
‘Ik ben ooit gokverslaafd geweest, een tijdje leverde de roulette mijn maandloon. Lang heb ik dat niet kunnen volhouden. Voor mijn roman Massa heb ik een periode op de beurs gespeeld. Ook daar kon ik niet op tijd mee stoppen. Of het nu de roulette was of de beurs, ik wilde een systeem uittesten en het was mooi te merken dat het systeem klopte. Soms. Het geld van mijn Debuutprijs is daaraan opgegaan. Tegenwoordig probeer ik een spaarpotje aan te houden dat me in staat stelt een jaar te overleven. Ik heb ooit op straat gestaan na een relatiebreuk, dat wil ik niet meer meemaken. Dus spaar ik volop voor mijn persoonlijke apocalyps.’ ‘Ik was ooit gokverslaafd. De roulette leverde mijn maandloon.’
Krijgt u advies over geldzaken?
‘Natuurlijk niet. Mijn boekhouder vult mijn belastingbrief in en dat is het. Door mijn WestVlaamse roots zit dat idee van hard werken en goed sparen er vanzelf al diep in. Wat ik nu doe is pensioensparen op hoog risico. Ik probeer de banken erbuiten te houden, zeker sinds ik ben opgelicht via Fortis. Om wat voor reden ook had mijn vader nog toegang tot mijn rekeningen. Een scammer geraakte via zijn code aan al mijn geld. Het heeft lang geduurd voordat de bank dat terugstortte. Ik had mijn bankcode maar niet moeten doorgeven, zeiden ze. Verbazend hoe banken de verantwoordelijkheid steeds weer doorschuiven naar klanten, terwijl ze dergelijke praktijken mee mogelijk maken.’
Ooit iets gedaan voor geld waar je spijt van hebt?
‘Wat laat je die vraag vuil klinken! Reclame doe ik niet. Als komiek zou ik daar niet mee wegkomen. Ik leef zo, dat het ook niet nodig is om dat te doen.’
Waar kunt u geen geld aan uitgeven?
‘Kleren, maar dat heeft ook te maken met het feit dat er voor klanten met mijn postuur amper een aanbod is. Boeken en dvd’s koop ik dan weer hallucinant veel.’
Ligt u wakker van uw geldzaken?
‘Nu niet meer. Toen de zaken misliepen natuurlijk wel. Maar zorg voor een noodfonds, dan kun je weer ademen.’
Geeft u aan goede doelen?
‘Ja, maar nooit genoeg. Eigenlijk vind ik dat een privézaak. Als cadeau voor mijn vrouw heb ik bijvoorbeeld aan vluchtelingenhulp gedoneerd. Wat een pesterige vraag is dat: natuurlijk geef je nooit genoeg. Lap, nu heb je mijn schuldgevoel wakker gemaakt.’