Gewapend
Daar wij in ons land geen andere problemen kennen dan dat Karen Damen bezig is een plaat te maken, staan de kranten dezer dagen weer eens vol over Amerika. En als altijd wanneer er over onderhavig oord van verderf, analfabetisme en onrecht wordt gepraat of geschreven, gebeurt dat vanzelfsprekend op een gillerige toon van verontwaardiging en ongeloof.
In België, waar op brede schaal serieus genomen intellectuelen de godsdienstvrijheid willen afschaffen, bestaat met name hevig onbegrip omdat veel Amerikanen kennelijk nog steeds de neiging hebben hun Grondwet wél te respecteren, ook dus het befaamde Tweede Amendement daarvan. Zulke dingen doen ons kreunend met de vuist tegen het voorhoofd slaan. Geen hol snappen wij van zoiets. Maar sinds wanneer is iets niet snappen een kwaliteit?
De Amerikaanse schrijver William S. Burroughs zei dat hij nooit zou willen leven in een land waarin alleen de politie en de criminelen van wapens waren voorzien. De enkeling van goede wil, die bereid is de VS in ’t algemeen en de wapenwet aldaar in het bijzonder voor de duur van een moment het voordeel van de twijfel te gunnen, vindt in de bekentenis van Burroughs een te weinig bekende verklaring terug voor het grondwettelijk belang dat in Amerika gehecht wordt aan het recht van elke burger om een wapen te bezitten. Want wapens dienen dus niet alleen om – pak’mbeet – jezelf en je gezin te beschermen wanneer een groepje losgeslagen dégénérés je woonst binnendringt en zich opmaakt om zich aan je vrouw en dochter te vergrijpen, neen, ook ‘de politie’ is in het geding.
Het gaat ook over de heersende machten, met andere woorden. Over de politiek, het leger en de overheid. Een gewapende bevolking is een bevolking om rekening mee te houden, aldus luidt de achterliggende gedachte. Een gewapende bevolking is de beste garantie tegen de installering van een staatsvorm waaraan op dit moment niet minder dan negenenveertig landen ter wereld ten prooi zijn, namelijk de dictatuur.
Zo bekeken is het Tweede Amendement van de Amerikaanse Grondwet onlosmakelijk verbonden met het eveneens door die Grondwet beschreven heilige vrijheidsprincipe. Zo bekeken ook is het niet volkomen onlogisch dat veel Amerikanen – van nature uit ten zeerste afkerig van alles wat zweemt naar een totalitair regime – een van overheidswege opgelegde beperking van vuurwapenbezit sterk wantrouwen en altijd te vuur en te zwaard zullen bestrijden.
Zo bekeken zelfs – en schiet me niet dood omdat ik het zeg – is het recht op wapenbezit heden ten dage, in het Amerika van Donald Trump, misschien wel relevanter dan ooit.