Eléonor heeft blind vertrouwen in haar zus
Met een spectaculaire afdeling in het skiën hebben twee zussen uit WaalsBrabant brons behaald op de Paralympische Winterspelen.
‘ Tout droit! tout droit! Hop!’ Zus Chloé (22), die voorop skiet, is de hele tijd hoorbaar aan het praten in haar microfoontje. De slechtziende Eléonor Sana (20) volgt haar in een rotvaart naar beneden. Elke ‘Hop!’ van Chloé die ze in haar oortjes opvangt, betekent dat er een bocht volgt. Of de piste naar links of naar rechts afbuigt, moet Eléonor toch zelf nog zien. Omdat haar zicht erg beperkt is, heeft haar gids fluogekleurde bovenkleding aan, die fel oplicht in het witte landschap.
Het was een supersnelle afdaling met snelheden tot 90 kilometer per uur, zaterdag op de Paralympische Winterspelen in Pyongchang. De ‘glijdende zusjes’, zoals ze worden genoemd, klokten af op een scherpe tijd van 1:31:60, waarmee ze brons behaalden. Ze moesten alleen de Britse wereldkampioene Millie Knight (19) en de Slovaakse nummer 1, Henrieta Farkasova (31), laten voorgaan.
Het is de eerste medaille die Belgische vrouwen ooit behaald hebben op de Paralympische Winterspelen, en hoewel Eléo nor de kampioene is, krijgt haar zus Chloé er ook een. Het betreft per slot teamwerk.
‘De koers is perfect verlopen’, zei Chloé na afloop voor tvcamera’s. ‘Het ging erg snel. We hebben de hele tijd met elkaar gepraat. We hebben elkaar de hele tijd aangemoedigd. Dat heeft geloond.’
De kampioene zelf zei: ‘Ik voel zoveel tegelijkertijd. We zijn supercontent, hyper geëmotioneerd. Maar ik ben bang geweest en heb erg veel stress gehad. Er zat niets anders op dan Chloé te volgen. Ze ging razendsnel. En nu is het zover. Het is ons gelukt! Zoveel emoties in één klap! Het heeft ons enorm veel werk gekost. We hebben dit vier jaar lang voorbereid, tot in de kleinste details.’
Zak Kellogg’s
Eléonor is al slechtziend vanaf de leeftijd van twee maanden. Ze werd geboren met een netvliestumor en de behandeling van die kanker kostte haar het grootste deel van haar zicht. Ze houdt niet meer dan 3 procent over. ‘Moeilijk te zeggen hoe weinig ik zie, want ik heb het nooit anders geweten’, vertelde ze onlangs in Le Soir. ‘Je kunt het volgens mij vergelijken met een plastic zak Kellogg’s, waar je doorheen zou kijken. Ik zie wel wat kleur en vormen, maar weinig details.’
Op de slalompiste ziet de nieuwe Belgische kampioene maar twee poortjes ver. ‘Ze heeft gisteravond nog verteld dat ze het nooit zou aandurven als ze niet zo’n groot vertrouwen in haar zus Chloé zou hebben’, zegt Antoine Collard, communicatieman van de Belgische delegatie in Pyongchang, aan de telefoon. Het is dan al diep in de nacht in ZuidKorea. De meisjes zijn op tijd naar bed, want er volgt dinsdag nog een competitie.
Hoewel ze nog jong is, is skiën voor Eléonor een late roeping, Als kind deed ze aan turnen. Niet op hetzelfde hoge ni veau, maar toch. Oefeningen op de balk bleken een brug te ver: ze viel er te vaak af. Aan haar moeder vroeg ze of het niet mogelijk was om gymnastiek aan te passen aan haar handicap. In België bestond die mogelijkheid niet.
Eléonor zocht en vond een alternatief. ‘Ze hebben me voorgesteld atletiek of zwemmen te doen, maar dat interesseerde me niet zo erg. Vervolgens heeft men mij bij de Franstalige Liga voor Handisport gezegd dat ik ook voor skiën kon kiezen. Ik had dat al gedaan als kind, met de familie, maar nooit op hoog niveau. Ik dacht: waarom niet eens proberen?’
Teamwerk
Ze heeft twee oudere zussen en een broer, en Chloë was niet echt haar eerste keus als gids. ‘Ik heb het eerst geprobeerd met mijn oudste zus Noémie, maar dat werkte niet. Vreemd genoeg had ik met Chloé voorheen niet echt een heel goede verstandhouding. Maar sinds we samen dit avontuur zijn aangegaan, klikt het veel beter tussen ons, ook buiten de piste.’Chloé moet er al evenveel tijd en energie instoppen als Eléonor: samen traint het zussenduo minstens honderd dagen per jaar in het buitenland. Eens in de maand trainen ze bij hun coach in het Franse Tignes. ‘Niet altijd makkelijk te combineren voor Chloé’, zegt Collard. ‘Zij volgt een opleiding tot leerkracht in het basisonderwijs, en heeft veel verplichte stages te doen. Ze kan niet telkens een uitzondering krijgen. Voor zover ik weet is het wel haar bedoeling om die opleiding binnen de normale termijn af te maken.’
In de Super Gkoers op zondag grepen de zussen net naast een medaille: ze werden vierde. ‘Wat nog altijd een heel mooie plaats is op de Spelen’, zei een tevreden kampioene.
Dinsdag en donderdag treden ze nog eens aan.
Als kind deed Eléonor aan turnen. Oefeningen op de balk bleken een brug te ver: ze viel er te vaak af