Hangt er aan uw deur ook erfgoed?

Sommige mensen tellen de treden van de trap, anderen tellen deurklinken. Gerbrich Reynaert raakte als kind gefascineerd door de typisch Belgische deuren met het keramieken handvat. Omdat er amper iets over terug te vinden was, zocht ze tot ze de ontwerper

Uheeft ze ongetwijfeld al gezien, maar de kans is klein dat u ze bewust heeft opgemerkt. De keramieken of geëmailleerde deurklinken die zich vanaf de jaren 60 versplinterden in het Belgische straatbeeld. ‘De eerste deurklink die me opviel, hing aan de voordeur van een van mijn beste vriendinnen’, herinnert de grafisch ontwerpster Gerbrich Reynaert (47) zich. Eenmaal gezien, kon ze de klinken niet meer ontzien. En ze voorspelt voor u hetzelfde.

Reynaert nam foto na foto na foto, tot ze patronen begon te herkennen. ‘Sommige tekeningen hebben iets van de Spaanse kunstenaar Joan Miró, andere zijn bloemvormig of net strak en sober. Ik vroeg me af wie ze maakte.’

Niemand wist het. Mensen die wantrouwig de deur openden omdat een vrouw hun klink aan het fotograferen was, vertelden Gerbrich steeds hetzelfde kortverhaal: ‘Geen idee.’

‘Veel huidige eigenaars vinden hun deur niet mooi’, zegt Reynaert. ‘En ook in de jaren 60 en 70 schonken bewoners er weinig aandacht aan: de klink werd gewoon met de nieuwe deur meegeleverd. Gevolg: weinigen beseffen dat ze een uniek stukje erfgoed aan hun voorgevel hebben hangen.’

Keramiek op de plank

Leon Vandermeulen uit het Limburgse Bree was de derde zoon in een rij van zeven. Zijn vader maakte dakpannen en dat bracht hem op het idee om keramiek te studeren in Duitsland. ‘Mijn vader is uiteindelijk achter de dakpannenloods van mijn grootvader een eigen fabriek begonnen’, vertelt dochter Els Vandermeulen (53). ‘Hij bakte asbakken, kruisbeelden, wapenschilden voor gemeenten, eigen creaties en vooral: deurklinken.’

Els herinnert zich nog goed hoe ze met haar ouders, zus en twee broers in de auto zaten, onderweg naar ergens. ‘Dan zei mijn moeder: “ah kijk, hier hebben ze ook klinken van bij ons”. Dat heet beroepsmisvorming, vermoed ik.’

Vader Leon stierf dertien jaar geleden, maar de klinken hangen nog altijd aan hun deuren. ‘2componentenlijm’, zegt Els trots. ‘Wie kan zeggen dat wat hij vijftig jaar geleden lijmde, vandaag nog altijd plakt?’

Het klinkt als een romantisch, eigenzinnig familieverhaal: de