Na de rel: de rollen

NTGent start casting Lam Gods

Niemand volledig frontaal naakt in beeld brengen, zegt Milo Rau tegen de verzamelde pers. Voor hem in het Arcatheater zit een naakte Adriaan, die de rol van Adam wil vertolken. Adriaan behoort tot de vijftig vrijwilligers die de voorbije weken reageerden op de oproep van de Zwitserse regisseur.

Rau wil zijn intrede als artistiek directeur bij NTGent inluiden met een hedendaagse interpretatie van het Lam Gods. Daarin zullen niet alleen acteurs, maar ook gewone Gentenaars de personages uit het schilderij van de broers Van Eyck vertolken. Gespreid over drie dagen selecteert het gezelschap nu zijn Adam, Eva en rechtvaardige rechters.

Dat de casting uitzonderlijk door de pers wordt bijgewoond en gepaard gaat met een officieel statement, heeft alles te maken met die oproep. Vorige week suggereerde een zoekertje dat NTGent ook ISstrijders zou willen casten in de rollen van hedendaagse kruisvaarders. Het gevolg: een ware mediahetze, honderden haatmails en een parlementair debat.

Niet subtiel

Rau en co. trokken hun staart in en excuseerden zich. ‘Onze oproep was onjuist en niet subtiel: criminaliteit en geloof zijn twee verschillende dingen’, benadrukt de Zwitser nu in zijn statement. ‘Het podium is geen ruimte voor criminelen, wel voor een open discours over de redenen en gevolgen van criminaliteit.’

Zo’n open gesprek is dan ook exact wat deze casting inhoudt. De kandidaten hoeven niet te acteren, maar praten met Rau over hun visie op het schilderij en de motivatie achter hun engagement. Zij zullen tenslotte zichzelf opvoeren in de Lam Godsvoorstelling. Adriaan, die filosofie studeert, mag bij de Zwitser breeduit over het existentialisme oreren. Dat hij dat in zijn adamspakje moet doen, deert hem niet. ‘Adam en Eva zijn bang om hun lichaam te tonen, maar ik hou ervan om naakt te zijn. Ik poseer zelfs als model voor kunstschilders. Het probleem zijn meestal de anderen.’ Sartre knipoogt op de achtergrond. Bij de casting moeten de kandidaten niet acteren, maar praten ze met regisseur Milo Rau over hun visie op het schilderij en hun motivatie.

Sartre

Het contrast tussen Adriaans naakte pose en zijn academische betoog is zo grappig dat het als theaterstuk op zich had kunnen staan. Raus vragen aan hem zijn vaak intiem, maar peilen ook naar zijn visie over geloof en terrorisme. ‘Zijn we in Europa vrij?’ ‘Sartre zou zeggen dat we sinds Adam en Eva allemaal vrij zijn’, merkt

Het contrast tussen Adriaans naakte pose en zijn academische betoog is zo grappig dat het als theaterstuk op zich had kunnen staan

Adriaan op. ‘Volgens hem revolteert Adam tegen iemand die alles voor je beslist. Daar sta ik als kandidaatAdam helemaal achter.’ Binnen enkele maanden weet de filosofiestudent of hij deel mag uitmaken van het Lam Gods.

Veroordeelde Syriëstrijders zijn er in elk geval niet bij, benadrukt Rau. ‘Maar beslissen over schuld en straf is niet het werk van de kunst of de journalistiek, wel van de wet. Misschien komt er in september een Syriëstrijder op het podium, maar alleen als hij niet gezocht wordt door justitie of is vrijgesproken van aanklachten.’ En dan moeten er slachtoffers en experts bij betrokken worden. ‘Want als we iets proberen te vertolken, wil dat niet zeggen dat we ondersteunen wat wordt vertolkt.’