Beauty, beauty, beauty

Ik ben in Myanmar en hij gidst me door de bergen langs een gouden tempel, een warmwaterbron en een liggende boeddha. Hij is jong, mooi en hij draagt een rood petje.

‘Het belangrijkste tijdens onze wandeling is: bewust zijn. Als je moe bent, zeg je: tired, tired, tired. Als je honger hebt, zeg je hungry, hungry, hungry. En als je schoonheid ervaart zeg je beauty, beauty, beauty. Blijf de woorden herhalen. Ga in je gevoel op, voel wat er gebeurt.’

Tijdens onze wandeling vraag ik hem: ‘Mediteer jij?’ ‘Of course, you have to control your mind. I know it’s difficult, me too, I can not calm my mind!’ Hij wijst naar een biddend meisje dat op haar knieën bij een gouden tempel zit. Ze houdt een ketting vast. ‘Ze telt de kralen, urenlang. Als je kralen telt, hoef je je eigen gedachten niet meer te aanhoren.’

We stoppen bij een warmwaterbron. Ik kijk naar een koppeltje van een jaar of 17. Het meisje zit tussen de benen van de jongen. Hij wast haar met een klein steentje. Hij gaat langs haar rug, langs haar benen en dan – zo teder – naar haar voeten.

Het meisje staat op en doet teken dat ik tussen haar benen mag liggen. Ze neemt een steentje en voert hetzelfde ritueel op mijn lichaam uit. Na het wassen ga ik in het hete water liggen, mijn hoofd naar achter geleund zodat ik de hemel zie, ik zeg: ‘hot, hot, hot.’

Ik heb honger en de gids bestelt buffalosoep voor me. Tijdens het wachten, komt een stokoude vrouw naast me staan. Ze opent mijn hand en laat er zonnebloempitjes in vallen. Ik ben te onhandig om de pitten te pellen. Ze buigt zich over mij en een halfuur lang pelt ze elk pitje voor me – één voor één – alsof de tijd niet bestaat.

Bij zonsondergang vraagt de gids me of ik het mooiste klooster van de stad wil zien. We lopen door een gouden poort en in de schemer zie ik een liggende boeddha van zeven meter. Een monnik in een oranje kleed wacht me op en nodigt me uit in zijn gebedskamer. Hij geeft me een boek, ik sla het open en lees de beschrijving van een spirituele oefening: ‘Ga zitten op een rustige plek en houd de kleur turquoise voor ogen. Denk aan de kleur van de oceaan. Blijf er aan denken. Urenlang.’

U kunt deze spirituele oefeningen ook zelf proberen. Ja, we kunnen elkaar verlossen van onze gedachten. Ik stel deze week het volgende voor:

1. Ga naar een openbare ruimte waar u doorgaans schoonheid ervaart.

2. Kijk rond en ga naar de persoon die u op dat moment het meeste aanspreekt.

3. U buigt zich zachtjes voorover en fluistert in het oor van deze wildvreemde wat u ervaart: ‘tired, tired, tired.’ Of: ‘hot, hot, hot.’ Of: ‘beauty, beauty, beauty.’ Ga in uw gevoel op, voel wat er gebeurt.

4. U laat mij via juliecafmeyer@hotmail.com weten wat deze oefening heeft opgeleverd.

Het lijkt me een mooi experiment, bovendien heeft het iets erotisch. Elke week pent een gastschrijver een tranche de vie neer. Deze maand: theatermaakster Julie Cafmeyer schrijft vooral vanuit haar slaapkamer, maar doet haar best om daar ook eens buiten te treden.

‘Als je kralen telt, hoef je je eigen gedachten niet meer te aanhoren’