‘Praten over geld? Dat is een beetje beneden mijn stand’
Kunt u zeggen hoeveel u verdient?
‘Dat is moeilijk. In september en oktober zal ik bijvoorbeeld veel meer opdrachten en optredens hebben dan tijdens de zomer. Ik klaag niet. Sinds 1 januari 2005 ben ik zelfstandige en dankzij een hoge werkethiek hou ik het hoofd boven water. Geldzorgen heb ik zelden: het gat in mijn hand vul ik niet met schulden, ik weet de tering naar de nering te zetten. Daar moet ik bij zeggen: ik heb geen kinderen. Met wat ik nu verdien, zou een gezin niet op dezelfde voet kunnen leven.”
‘Ik heb nooit een cent subsidie gekregen, maar ook nooit iets aangevraagd. Zo’n aanvraag voor auteurssubsidie is bijna een literaire wedstrijd, zo subjectief gebeurt de toekenning. Ik vind dat de literatuur onwaardig.’
‘Als schrijver heb je niet veel materiaal nodig. Als je daarnaast lezingen, columns en andere opdrachten wil doen, is het zeker mogelijk om daarmee een redelijk bestaan te organiseren.’ ‘Ik kan snel beslissen om geld te besteden aan een dure sigaar van 2025 euro.’
Krijgt u advies in geldzaken?
‘Praten over geld doe ik amper. Ik vind het een beetje beneden mijn stand. Zelfs met mijn vrouw heb ik het er nooit over. De bank wil wel regelmatig praten over mijn spaargeld. Maar ja, dat geld heb je als auteur gewoon nodig. Wie weet of je agenda in 2019 ook zo vlot gevuld raakt? Bovendien: telkens de bankier begint over aandelen en obligaties, moet hij het me allemaal van bij het begin uitleggen.’
Waaraan kunt u geen geld uitgeven?
‘Ik kan snel beslissen om geld te besteden aan een duurdere sigaar van 2025 euro, of aan een nieuwe hoed, of laarzen. Een duur restaurant zegt me niks. Misschien moet je dat ooit eens doen voor de ervaring, maar het genot is wat mij betreft te gering en te kortstondig in verhouding tot de prijs.’
‘Ook casinobezoek mijd ik. Ooit was ik min of meer verslaafd aan de roulette. En zoals het cliché wil, had ik het beginnersgeluk aan mijn zijde. Achteraf was ik veel geld kwijt en kende ik de dagenlange wroeging van de roulettespeler. Elke 100 euro die je eraan spendeert, is er 100 te veel. Het is een harddrug.’
Hebt u ooit iets gedaan voor het geld waar u spijt van hebt?
‘Het zou me spijten mocht ik ooit voor het geld een roman schrijven. Een verhaal waarvan ik weet dat het qua thema goed zou scoren en dat versimpeld is om de gemiddelde 16jarige te doen toehappen. Als je dat doet, ben je als schrijver verloren. Ik zou nog eerder een bank overvallen dan zo’n boek te schrijven.’
Geeft u aan goede doelen?
‘Ik gooi weleens een muntje in de hoed van een straatmuzikant of koop een setje balpennen van de Damiaanactie. Ook neem ik soms deel aan benefietoptredens. Maar systematisch doneren lijkt me iets voor mensen die rijker zijn dan ik. Het feit dat ik geen subsidies aanvraag, vind ik een daad van altruïsme. Met wat ik aan belastingen betaal, worden sommige collega’s gesubsidieerd. Zo maak ik andermans schrijversbestaan mogelijk.’