Viviani maakt favorietenrol waar

Thomas De Gendt (31) doet het weer. In de bittere Catalaanse koude pakte hij gisteren zijn eerste zege van het seizoen. En weer is het er meteen een van WorldTourniveau. Zijn grandioze solo in de derde rit van de Ronde van Catalonië levert hem zelfs de leiderstrui op.

BRUSSEL I Vintage Thomas De Gendt. Ook in de Ronde van Catalonië kenden ze hem al. De Gendt won er in 2013 en 2016 ook al een rit. Maar zelfs dan slaagt De Gendt (31) er nog in iedereen te verbazen. Zowat alles was gisteren in Catalonië in het nadeel van een vroege vluchter. De bittere koude – door lawinegevaar was de rit zelfs ingekort –, de felle tegenwind en de sterke ploeg van leider Valverde. Maar dat heb je met De Gendt: niemand die zoveel gezond opportunisme koppelt aan zo’n onwaarschijnlijke hardrijderscapaciteiten. Het leverde hem al vaker spraakmakende zeges op. En niet zelden in de grootste wedstrijden. In ParijsNice, op de Stelvio in de Giro, op de Ventoux in de Tour, in de Dauphiné... En nu dus ook al voor de derde keer in de Ronde van Catalonië.

Niet meer dan drie minuten

Ditmaal glipte De Gendt al na dik een halfuurtje weg. ‘Ik had ’s ochtends nochtans helemaal geen plan’, klonk het naderhand – ziedaar het opportunisme. Aanvankelijk kreeg hij twee medevluchters mee, later vier. Nooit zouden ze meer dan drie minuten bonus krijgen. Maar voor De Gendt is dat allemaal geen bezwaar. Zelfs niet toen hij er op 22 kilometer van de streep alleen vandoor ging, de achtervolgers nog akelig dicht naderden en hij tot dan geen seconde aan de ritzege had gedacht. ‘Eigenlijk wilde ik vooral zo laat mogelijk ingelopen worden door het peloton’, sprak hij laconiek. ‘Dan kon ik misschien mijn toptienplaats in het algemeen klassement veiligstellen. Altijd goed voor de plaats van de volgwagen in de karavaan.’ Zelfs toen de streep almaar dichterbij kwam, bleef hij twijfelen. ‘De laatste tien kilometer heb ik wel honderd keer gedacht: dit komt niet goed. Ik zat volledig à bloc, had wind op kop en het ging bergop. Op zeker ogenblik reed ik nog 25 kilometer per uur, waar je in deftige omstandigheden altijd veertig uur per uur zou moeten rijden. Ik zat voortdurend met dat peloton in mijn hoofd: Daar rijden ze nu lachend in mekaars wiel. Ik heb wel duizend doden gestorven.’

Maar ook dat is De Gendt. Op zijn goede dagen is zelfs een lachend peloton geen partij voor hem. Simon Yates zou uiteindelijk op twintig seconden stranden, Valverde zou nog verderop volgen. Meteen een dubbelslag voor De Gendt. Voor de derde keer in zijn carrière start hij straks in de leiderstrui van een rittenkoers van WorldTourniveau.

Succesjaar voor LottoSoudal

Of hij die ook de volgende dagen zal kunnen vasthouden, is hoogst twijfelachtig. Vandaag volgt al een lastige aankomst bovenop La Molina. ‘Ik zal zo lang mogelijk aanhaken’, zegt hij zelf. ‘Maar ik ga ervan uit dat ik de trui verlies – wat ook geen schande zou zijn.’ Een understatement. Want met zijn ritzege bewijst De Gendt nog maar eens hoezeer hij van goudwaarde is voor LottoSoudal. Sinds hij in 2015 de overstap naar de nationale loterij maakte, stelde de 31jarige Belg nog geen enkele keer teleur. Twee WorldTourzeges in 2016, drie stuks vorig jaar, en nu dit. Nadat hij eerder dit seizoen ook al de bergtrui had gewonnen in ParijsNice. Zelf blijft hij daar als altijd heel rustig bij. ‘Het bewijst gewoon dat mijn trainingwerk van februari rendeert’, klinkt het. ‘Ik ben altijd goed in deze periode van het jaar.’ Maar bij de nationale loterij zullen ze zich niet weinig in de handen wrijven. Dit is sowieso al een succesjaar voor LottoSoudal. Greipel Down Under, Benoot in de Strade, Wellens in de Ruta del Sol, De Gendt in Catalonië. De ploeg telt zelfs meer WorldTourzeges dan Quick Step Floors – hoelang is dat geleden? Zelden verkeerde de Lottoploeg in zo’n goede luim bij de start van het klassieke voorjaar. Het is ooit anders geweest. Thomas De Gendt pakt ritwinst én leiderstrui. Maar het was nipt, geeft hij toe: ‘Ik reed nog 25 kilometer per uur. Ik zat helemaal kapot.’

Elia Viviani (29) gaat de geschiedenis in als de eerste winnaar van de nieuwe eendagskoers BruggeDe Panne. Kroniek van een aangekondigde zege. “Al is dat niet zo simpel als het op het eerste gezicht lijkt”, aldus de olympische baankampioen omnium. “Het was improviseren. Sabatini bleef met maagklachten achter in de Moeren. En bij de laatste passage speelden we er ook Jakobsen kwijt. ’s Morgens bij de teammeeting leek het gemakkelijk, maar de realiteit is dikwijls anders.”

De vervanger van Gaviria kijkt vooral uit naar GentWevelgem van zondag, een klassieker die altijd al op zijn verlanglijstje stond. “Precies daarom was het leuk dat we hier ook al de Kemmel beklommen. Al was het maar om in te schatten welke positie interessant is om dat ding zondag op te rijden. Al is GentWevelgem de jongste jaren wel moeilijker geworden voor spurters.” (hc)

Niemand koppelt zoveel gezond opportunisme aan zo’n onwaarschijnlijke hardrijderscapaciteiten