Dominique Monami, Fed Cupkapitein af
‘Flipkens en Wickmayer staken messen in mijn rug’
Een sprookje leek het. Voormalig toptienspeelster Dominique Monami (44) loodste onze tennisvrouwen na vijf jaar weer naar de wereldgroep, die van de beste acht tennislanden ter wereld. Maar het bleek schone schijn, want de tikkende tijdbom ontplofte afgelopen zaterdag.
BRUSSEL I Kwart over vijf afgelopen zaterdag. Tennisbobo Andre Stein belt Monami vanuit het Koning Boudewijnstadion, waar hij de bekerfinale StandardGenk volgt. ‘Hij had weinig tijd, zei hij. Eerlijk, dit kwam niet als een verrassing. Alleen had ik op veel meer steun van de federatie gerekend.’
Waarom wordt iemand die de dames weer naar de absolute wereldtop brengt aan de kant gezet? Ook al verloren jullie de kwartfinale tegen Frankrijk, je reed een mooi parcours.
‘Vanaf dag één wilden sommige speelsters mij niet. Supergemotiveerd trok ik, nadat ik was aangesteld, naar het tornooi van Luxemburg om te spreken met en vooral te luisteren naar de meisjes. Yanina (Wickmayer, red.), Kirsten (Flipkens) en Elise (Mertens) speelden er. Het gesprek met Elise verliep vlot, Kirsten en Yanina ontvingen mij totaal niet met open armen. Ze zegden me carrément:De federatie vroeg ons niets over de keuze van een Fed Cupkapitein. Dat begon goed.’
De stemming veranderde toch na die klinkende debuutzege tegen Roemenië met 30?
‘Ik was superblij, blij voor de speelsters, Kirsten, Yanina, Elise en Maryna (Zanevska). Maar nadien staken Kirsten en Yanina messen in mijn rug, niet normaal. Ik kreeg de volle laag. Ik was geen goede kapitein, het trok op niets… Althans, dat moest ik horen via mensen in het tennismilieu. In mijn gezicht zegden ze het niet.’
Hoezo?
‘De dag na die ontmoeting vroeg ik per mail feedback. Wat was slecht, goed, hoe kon ik beter doen… Enkel Elise en Maryna antwoordden.’
Waarom werd je niet aanvaard?
‘Voor mij is iedereen gelijk, oud of jong, hoog of lager gerangschikt op de wereldranglijst. Is het dat? Ze hebben het mij in elk geval nooit gezegd. Het enige wat Kirsten me zei, na pakweg tientallen berichten en zes maanden na die ontmoeting tegen Roemenië, was: Ik vond je streng bij die eerste ontmoeting, maar uiteindelijk speelde ik één van mijn beste wedstrijden tegen Niculescu. Een vreemde uitleg.’
En dan winnen jullie, zonder Flipkens en Wickmayer, tegen tennisgrootmacht Rusland, op verplaatsing. België opnieuw in de wereldgroep.
‘Ik was de koningin van de federatie. En die zei: Als je wilt dat Kirsten niet meer speelt, dan steunen we jou. Ik wilde iedereen nog een kans geven. In Luxemburg praatte ik met Alison, Elise, Yanina en Kirsten. En dat verliep goed. Misschien hebben ze mij toch graag, dacht ik even. Maar nooit voelde ik mij helemaal welkom. Wel bij Elise en ook nog bij Alison. Soit, iedereen ging akkoord om tegen Frankrijk te spelen. Daar begon de miserie bij het begin van de tweede wedstrijddag.’
Pardon?
‘De week verliep fantastisch, prima sfeer. Mijn plan was: de eerste dag spelen Kirsten en Elise, de tweede dag Alison en Elise, en zo sparen we Kirsten voor de mogelijk beslissende dubbel met Elise. Toen ik aan Kirsten zei dat Alison de tweede dag zou spelen, begon ze. Ben je zeker? Ze heeft niet veel wedstrijden gewonnen de voorbije weken. Ik zei: Ja, zij kan Parmentier kloppen. Toen kon ik niets meer goed doen.’
‘Een voorbeeld. Ik vroeg Kirsten om specifieke oefeningen te doen om zich voor te bereiden op de dubbel, maar dat vond ze niet nodig. Een tactische bespreking voor de dubbel vond ze ook niet nodig. Tijdens de dubbelmatch keerde ze haar rug naar mij. Ik dacht: Wil die wel winnen? Ik zette mij tussen Kirsten en Elise en werd kwaad tegen Kirsten. Waarom ben je zo negatief ?, beet ik haar toe. Daar heb ik mijn doodvonnis getekend. Ik ben gefrustreerd, zei ze.’
‘Ik was kwaad, Kirsten trok Elise naar beneden in plaats van omhoog. Kijk, ik ben ook actief als bedrijfscoach. De basis bij coaching is vertrouwen. Als dat er niet is, kan ik beginnen te fluiten of dan sen, maar nooit zal ik aanvaard worden. Na Frankrijk had ik nog een gesprek met Kirsten. Alles wat ik deed, was slecht en haar viel niets te verwijten. Mijn conclusie is: wij kunnen niet samenwerken.’
De uitleg van de federatie is: de wisselwerking tussen jou en sommige speelsters was niet optimaal.
‘Pardon, om van wisselwerking te kunnen spreken moet het van twee kanten komen. Ik ben altijd feedback blijven vragen. Als ik vroeg wie zich beschikbaar stelde, kreeg ik meteen antwoord van de jongere speelsters. Nu, voor Italië, ook na lang aandringen van Yanina. Van Kirsten en Alison niet. Ik vrees dat Alison meegetrokken is door Kirsten.’
‘Ik weet dat ik fouten heb gemaakt, bij elke ontmoeting. Maar net daarom wilde ik met iedereen spreken hoe het beter kon. Uiteindelijk hebben enkele speelsters aangegeven dat ze niet meer met mij willen doorgaan. Als ik van alle speelsters een steunbetuiging ontvang behalve van Kirsten en Alison, weet ik genoeg. Ik stel vast dat toen ik, een voormalig toptienspeelster, de Fed Cup speelde met Kim (Clijsters, red.) en Justine (Henin), voormalig nummer één van de wereld, zij nooit zouden eisen: Wij willen die of die niet als kapitein. Zij wel. Ik voel mij bij het huisvuil gezet.’
‘Toen ik kwaad werd tegen Kirsten Flipkens, wist ik dat ik mijn doodvonnis had getekend’