En nu even ernstig

U had hier de voorbije dagen onze mailbox moeten zien. Of de reacties op sociale media allerhande. ‘Triestig dat al die info al gelekt wordt.’

Of: ‘What the fuck De Standaard waar is dat voor nodig.’

Of: ‘En dat voor een kwaliteitskrant. Ik zeg mijn abonnement op. Arm Vlaanderen!’

Of: ‘Ik vind het flauw dat u het nodig gevonden hebt, via een “klokkenluider” alle afleveringen nu al aan het publiek te grabbel te gooien. Ik zou er enigszins inkomen mocht het over een belangrijk dossier handelen, waar bijvoorbeeld de pers haar rol kan spelen als behoeder van belangrijke principes. Maar zomaar een spelletje in de grond boren vind ik niet meer leuk. (...) Uit louter sensatiezucht – ik kan het niet anders noemen – gooit u alles in de openbaarheid. Foei!!!’

Foei??? Wat was er gebeurd? In de zaterdagkrant hadden we het nieuwe seizoen van De mol aangekondigd met een stuk waarin we aflevering per aflevering beschreven wat er zou gebeuren. ‘Dankzij een klokkenluider met goede contacten bij de SP.A kon De Standaard het hele derde seizoen van De mol al bekijken’, schreef Tom Heremans in de inleiding – een knipoog naar het F16rapport dat vorige week was gelekt door de SP.A. Waarna er een resem van de pot gerukte beschrijvingen volgde van wat er allemaal zou gebeuren. Dat het maar om te lachen was, lag er dikker op dan de mayonaise op een pak friet. Maar zo had dus niet iedereen het begrepen. Het herinnerde me aan de goede raad die de toenmalige adjuncthoofdredacteur me jaren geleden gaf toen ik op deze krant begon te werken: ‘Gebruik geen ironie, de lezers snappen dat niet.’ Toen dacht ik nog: ‘Wat zegt die nu?!’. Maar gelijk had hij.

Overigens dook in het artikel ook een paar keer een verwijzing op naar het liedje ‘Het verkeerde spoor’ van Karen Damen, tot in de titel toe: ‘De mol zit dit jaar op het verkeerde spoor’. Alleen heet dat liedje niet ‘Het verkeerde spoor’, maar ‘Een ander spoor’. Foei, zeg dat wel.

‘What the fuck “De Standaard” waar is dat voor nodig?’