Joden nemen Corbyn in het vizier

De Britse joodse gemeenschap is boos op Jeremy Corbyn. ‘Hij is het boegbeeld van een antisemitische politieke cultuur die wortelt in een obsessieve haat voor Israël.’

Dat de leider van de Labourpartij niet de beste vriend is van de joodse gemeenschap in GrootBrittannië was bekend, maar de manier waarop de Board of Deputies of British Jews, de grootste joodse belangenvereniging, en de Jewish Leadership Council gisteren uithaalden naar Corbyn, is nooit eerder vertoond. De joodse gemeenschap betoogde zelfs aan het parlementsgebouw. ‘Corbyn blijft de kant van de antisemieten kiezen. Dit moet stoppen.’

De aanleiding voor de woedeuitbarsting was de ontdekking dat Corbyn lid was van een Facebookgroep waarin Labourleden antisemitische teksten en samenzweringstheorieën hadden gepost. Daarin werd Israël bijvoorbeeld gelinkt aan Islamitische Staat. Corbyn had zich geëxcuseerd – ‘Ik wil duidelijk stellen dat ik dit niet tolereer’ – maar dat klonk de joodse gemeenschap veel te slap in de oren.

Deze nieuwe rel kan Labour zuur opbreken. In een interview met de BBC waarschuwde parlementslid John Mann zelfs dat dit de partij ten gronde kan richten. ‘Corbyn kan nooit premier worden als hij dit probleem niet fundamenteel aanpakt. Vergeet niet dat dit over de bestaansreden van de partij gaat. Labour is ooit opgericht om de strijd aan te Jeremy Corbyn heeft een imagoprobleem.

gaan tegen vooroordelen en discriminatie.’

Ook Louise Ellman, de voormalige voorzitster van de joodse Labourbeweging, waarschuwde dat Corbyn het probleem te lang onder de mat heeft geveegd. ‘Hij moet het nu met wortel en tak uitroeien. Met wat woorden zal hij het niet meer oplossen.’

Het is inderdaad niet de eerste keer dat het antisemitische spook de kop opsteekt. Twee jaar geleden speelden voormalig Labourboegbeeld Ken Livingstone en parlementslid Naz Shah stokebrand. Shah had – met een knipoog – gezegd dat het Israëlisch ‘probleem’ opgelost zou zijn als de joodse staat in de VS zou liggen. Livingstone had Hitler dan weer een zionist genoemd. Corbyn zette beiden toen tijdelijk op nonactief.

Een interne doorlichting kwam tot de conclusie dat de partij niet overspoeld werd door antijoodse gevoelens, maar dat ze een blinde vlek had ontwikkeld voor het probleem.

Te onkritisch voor Hamas

Zeker is dat Corbyn in deze kwestie een imagoprobleem heeft. Voor hij partijleider werd, stond hij bekend om zijn erg kritische houding tegenover het beleid van de staat Israël. Maar erger was dat veel Labourparlementsleden hem veel te onkritisch vonden voor Hamas en Hezbollah.

Een vriend van Israël zal Corbyn nooit worden. Het beleid in Jeruzalem is ook niet van die aard om hem milder te stemmen. Maar deze rel komt op een vervelend moment. Sinds de Brexit heeft hij een grote sprong voorwaarts gemaakt in de populariteitspolls. Langzaam kon hij zich profileren als een verantwoordelijk staatsman die de Britten kon behoeden voor de grootste catastrofes die de Brexit die zou brengen.

Dat premier Theresa May er maar niet in slaagde haar partij op één lijn te krijgen, speelde Corbyn in de kaart. Maar de jongste weken scoort May punten. Ze slaagde erin een akkoord te sluiten met de EU over een transitieperiode waardoor een harde Brexit voorlopig afgewend is. En met haar kordate aanpak van de Skripalcrisis oogstte ze ook lof. Corbyn daarentegen kreeg het verwijt dat hij te vriendelijk bleef voor Moskou.

‘Corbyn blijft de kant van de antisemieten kiezen. Dit moet stoppen’