‘Solidariteit hoort geblinddoekt te zijn’
MICHIEL LEEN
Kunt u zeggen hoeveel u verdient?
‘Liever niet.’
Houden geldzaken u bezig?
‘Geld is het equivalent van tijd. Of geld gelukkig maakt? Het gebrek eraan maakt me alleszins ongelukkig. Om er niet mee bezig te hoeven zijn, moet je eerst genoeg geld verdienen.’
Is geld een taboeonderwerp voor u?
‘Met sommige vrienden en naasten praat ik er wel over, maar het is verder een onderwerp als een ander. Eén vriend heeft er veel verstand van en dan kan ik het wel interessant vinden om er met hem over te praten. Maar geld is voor mij vooral een middel tot een doel.’
Waaraan kunt u geen geld uitgeven?
‘Gokken. Je kunt daar filosofisch over doen, maar ik heb die kick niet nodig. Ik krijg mijn dopamineshot tijdens het schrijven. Weddenschappen sluit ik alleen als ik bijna zeker ben dat ik zal winnen. Verder: dure auto’s. Puur wegens de prijs. Gebruik dat geld liever om jezelf goed te verzorgen.’
Hebt u ooit iets gedaan voor geld waar u achteraf spijt van hebt?
‘Spijt is het woord niet, omdat ik indertijd niet beter wist. Ik heb op vrij jonge leeftijd gewerkt bij een bedrijf. En hoe hoger ik opklom, hoe meer ik begon te beseffen dat het de wereld geen goed deed. Ik heb toen veel zaken gezien die pas veel later het brede publieke debat over het kapitaal en de bankensector zijn gaan kleuren.’ zegt dat hij rijk is omdat hij nooit een huis had.’
Krijgt u advies in geldzaken?
‘Van mijn bank heb ik zelden goed advies gekregen. Die wil toch vooral producten verkopen. Ik zit ook niet op de beurs. In tijden van nakende beurscrashes kan het geen kwaad een beetje conservatief te zijn in die dingen. Een huis als investering? Warren Buffett beweert dat hij rijk geworden is doordat hij nooit een huis heeft bezeten.’
Geeft u aan goede doelen?
‘Ik heb het lang niet gedaan, omdat ik van mening was dat onze belastingen dienden om die noden te lenigen. Vandaag doe ik het steeds vaker. Dimitri Verhulst zei ooit dat de dag waarop we onze belastingen betalen, een hoogdag zou moeten zijn: de dag waarop we ons maatschappelijk project vieren. Met belastinggeld financieren we scholen, infrastructuur, bieden we mensen een uitweg uit de armoede. In principe toch. Ik heb de indruk dat onze welvaartsstaat er vandaag minder goed in slaagt mensen uit de miserie te houden. Het is een slecht teken dat zoveel mensen naar de voedselbank moeten.’
‘In Denemarken ligt de belastingdruk ook hoog, maar de Denen betalen zonder morren: ze zien het als een investering in zichzelf. Ik betaal zoals iedereen niet graag belastingen, maar ik geloof wel in het principe ervan: ze bieden solidariteit in plaats van liefdadigheid. Liefdadigheid is een wedstrijdje: het doel dat het mooist presenteert, wint het goede doel. Ik geef inmiddels wel aan verschillende goede doelen, maar ik blijf geloven dat we de noden beter collectief kunnen beoordelen dan elk apart. Solidariteit hoort geblinddoekt te zijn.’