LEO OF DIEGO
Na de wonderbaarlijke goal van Cristiano Ronaldo tegen Juventus kon de vraag niet uitblijven. Mij zoon van tien moest weten wie de beste voetballer aller tijden is. Voor hem staat Kevin De Bruyne, zelfs na de 30 op Liverpool, nu al ergens op nummer vier in de eeuwige ranglijst. Met de opmerking dat het voor De Bruyne nog wat vroeg is om al finaal beoordeeld te worden, moest ik niet afkomen.
Gelukkig speelt zoonlief Fifa 18 op de Playstation en is daar blijkbaar een sectie ‘Icons’ in opgenomen, met oude gloriën als Pelé, Diego Maradona en Marco van Basten. Pijnlijk was dat hij me moest melden dat tot op heden geen enkele Belg het tot icoon heeft geschopt. JeanMarie Pfaff was uitverkoren, maar weigerde omdat hij zijn rating niet hoog genoeg vond. Beledigd haakte hij af.
De Icons zijn in elk geval handig om het historisch besef aan te zwengelen en mijn zoon duidelijk te maken waarom ik al vele jaren Maradona boven alle anderen verkies.
Een soort koppigheid trekt mij telkens weer naar Maradona. Om zijn weergaloos balgevoel natuurlijk, maar vooral omdat hij in 1986 Argentinië in zijn eentje naar de wereldbeker sleurde. Voordien noch nadien heeft één speler dat ooit zo nadrukkelijk voor elkaar gebracht. Pelé en Johan Cruijff schitterden ook, maar hadden de steun van andere wereldtoppers: Garrincha, Didi, Jairzinho, Piet Keizer, Johan Neeskens, Ruud Krol ... Maradona was in ’86 omgeven door een verzameling allang vergeten dagloners. Alleen Jorge Valdano en Jorge Burruchaga doen in de verte nog een belletje rinkelen.
Bij Napels volbracht Diego een gelijkaardige krachttoer. In zijn eentje leidde hij een beperkt team twee keer naar de titel. In het zuiden van Italië is hij een volksheld omdat hij als Spartacus de rijke clubs uit het noorden trotseerde. Careca en Alemão waren daarbij niet meer dan fijne adjudanten.
Bovendien viel er met Maradona ook naast het veld altijd wat te beleven: maffia, drugs, dames, onechte kinderen, overgewicht, met een luchtgeweer op paparazzi schieten, zijn rebelse liefde voor Fidel Castro ... Met Diego was het altijd feest, soms op het zielige af.
Toch ben ik zeer onlangs beginnen twijfelen. Hoort Lionel Messi niet op het hoogste schavot? Ik sta op het punt te zwichten. Kleine Leo rammelt nu al jaren op onna volgbare wijze defensies uit elkaar – in zijn eentje, in ragfijn samenspel of met loepzuivere vrije schoppen. Messi ziet en tikt sneller dan wie ook, schiet Thibaut Courtois twee keer door de benen. De bedenking dat hij in vergelijking met Maradona de uitstraling heeft van een sanseveria, veegt Messi week na week op adembenemende wijze onder de mat.
Mijn sympathie voor Diego is grenzeloos, maar de ratio gebiedt dat ik Leo laat voorgaan. Op één Messi dus, op twee Maradona.
Op de derde plek, ook al op een banddikte, hoort Pelé thuis, technisch de helderste speler ooit. Aan Pelé zat geen enkele weerhaak. Hij was soepel en motorisch perfect, altijd in balans. Ik herinner me instructiefilmpjes uit mijn jeugd waarin Pelé demonstreert hoe je moet trappen, met welk deel van de voet, met welk effect, hoe je springt, kopt. Ze zijn op mijn netvlies gebrand. Dat hij na zijn carrière een op geld beluste Mastercarden Viagramarionet werd, is hem bij dezen vergeven.
Johan Cruijff staat op vier. Geniale speler die sneller liep en dacht dan alle anderen. Hij kon zijn instinct omzetten in denkpatronen, ontwikkelde een visie die nog elke dag nazindert en riep het catenaccio een halt toe. Waarvoor dank.
Op vijf posteer ik Zinédine Zidane, een ongeziene versmelting van natuurkracht en techniek, twee spelers in één, alomtegenwoordig, even sterk defensief als offensief. Zijn impact op het Franse team tijdens het WK van 98 benadert die van Maradona in 1986.
Voor de overige plaatsen in de top twintig aller tijden kunt u terecht in een grabbelton met de Ronaldo’s, Ronaldinho, Garrincha, George Best, Franz Beckenbauer, Eusébio, Michel Platini, Zico, Bobby Charlton, Andrea Pirlo, Paolo Maldini, Andrés Iniesta, Alfredo Di Stéfano en Ferenc Puskás. Kies maar.
Omdat de waan van de dag ook zijn rechten heeft en omdat hij deze week een echte Playstationgoal maakte, verdient Cristiano Ronaldo toch wel plaats zes in mijn ranglijst aller tijden. Ronaldo’s rating in Fifa 18 is overigens één punt hoger dan die van Messi, roept mijn zoon me nog toe.
Dat Messi in vergelijking met Maradona de uitstraling heeft van een sanseveria, veegt hij week na week onder de mat
De vaste voetbalcommentator van Sporza maakt afwisselend met radiocollega Peter Vandenbempt een tussenstand van het voetbalseizoen op.