ALLEEN NOG DE HOOGSTE VERSNELLING

Het is nog altijd mogelijk om politieke merkbekendheid te vergaren zonder tussenkomst van Mark Zuckerberg. Een voorstel om voor mannen en vrouwen gescheiden openbaar vervoer te organiseren, volstond vrijdag om dat aan te tonen. De partij Islam, die voorstander is van de invoering van de sharia, ‘zonder te raken aan de grondwet’, veranderde in enkele uren van totaal onbekend naar trendsetter op Twitter. Van uiterst rechts over identitair en centrum tot links was iedereen het erover eens: dit kan niet. De eensgezindheid onder de twitterati was voor een keer roerend, maar toch waren de ergernis en de opwinding groot.

Niemand die iets betekent in het vaderlandse opiniebedrijf wil nog een keer de fout maken een kleine groep als Sharia4Belgium als een zootje ongevaarlijke wacko’s weg te zetten. Te veel van de aanhangers ervan doken nadien immers gewapend op in Syrië. De indruk wekken gelijkaardige extremistische verschijnselen te onderschatten, is in het huidige debatklimaat dodelijk. De hoogste versnelling is aangewezen.

Er is natuurlijk niets mis met een ondubbelzinnige affirmatie dat deze samenleving niet de weg op wil van segregatie. Niet op basis van kleur, godsdienst of geaardheid en ook niet op basis van geslacht. Het idee dat vrouwen zich niet veilig kunnen voelen voor handtastelijkheden op bus of tram en dat gescheiden vervoer daarvoor de enige oplossing is, is stuitend en verwerpelijk. Dat argument gebruiken voor een fundamentalistische religieuze agenda is vals en sinister. Tegen dat sluipende gif moeten democratische krachten eendrachtig opkomen. Maar dat gebeurt ook. Is er dan wel een probleem?

De vraag is of er als strategie tegen zulke tegenstanders maar één register bestaat, dat van de panische razernij. Want daar leek het vrijdag wel op. Nadat iedereen zijn best had gedaan om te laten zien hoe stoer hij of zij wel was in de verwerping van dit soort achterlijkheid was er nog bitter weinig gezegd over hoe we gaan verhinderen dat deze ideologie politiek wortel schiet.

Het is niet omdat Islam, de partij, vandaag weinig of niets betekent, dat dat ook zo blijft. Alle weldenkenden kunnen hun trouw aan de Verlichting en de normen en waarden van het avondland wel belijden, maar als strategie blijft dat mager. Na een sterke veroordeling past enige bezinning. Met welk aanbod kunnen we voorkomen dat moslims zich laten verleiden door dit discours? En past in dat aanbod ook niet een rustigere toon? Als het subversief wordt om die laatste vraag te stellen, is de debatruimte wel erg smal aan het worden.

Hoe gaan we verhinderen dat deze achterlijke ideologie politiek wortel schiet?