Cecil Taylor zal nooit meer drummen op zijn piano

Met Cecil Taylor verdwijnt de radicaalste freejazzpianist van de jazzscene. De Amerikaanse virtuoos overleed donderdag thuis in Brooklyn (New York). Hij is 89 geworden.

Taylor was de meest energieke pianist die de jazz ooit heeft gekend, met een zeer percussieve aanpak – niet voor niets vergeleek hij een piano met ‘88 gestemde drums’.

De New Yorker is een van de iconen van de freejazz, de avantgardebeweging die het genre vanaf eind jaren 50 op zijn kop zette. Zijn allereerste plaat – Jazz advance uit 1956 – bevatte voor die tijd zo’n bijzondere muziek, dat Taylor moest bijklussen als bordenwasser in restaurants om te overleven.

Toch zou het succes komen. Met enkele indrukwekkende Blue Noteplaten in de jaren 60, maar vooral met zijn geïmproviseerde soloconcerten.

Elk concert was een belevenis. Vaak begon hij met het voorlezen van eigen poëzie en sloop hij met bizarre balletpasjes naar zijn piano. In lange muzikale marathons imponeerde hij de luisteraar met donderend pianospel, met af en aan rollende pianolijnen die barstten van de ‘clusters’ – soms bonkte hij met zijn elleboog op de piano. Maar hij kon ook subtiel zijn. In de korte stukken die hij als bisnummer speelde, leek hij soms een moderne versie van Satie.

Een mooi voorbeeld van zo’n soloconcert is de plaat Silent tongues, een liveopname vanop het festival van Montreux uit 1974. (pdb)