54 kilometer lang machtsvertoon
Met een demonstratie in de stijl van Eddy Merckx, heeft Peter Sagan zijn allereerste kasseitrofee binnengehaald. ‘Het zat vandaag allemaal mee.’
Peter Sagan mag dan wel van nature een jongen zijn die tegen een ferme duw kan, toch kende hij na de Ronde van Vlaanderen best een zware week. Hij kreeg de ene harde noot na de andere te kraken. Fabian Cancellara – nooit Sagans vriend geweest – gaf hem ervan langs door te zeggen dat het in de sport om zeges gaat en niet om de show. Maar goed, zoals de Slovaak de Zwitser eerder onverschillig laat, zo gaat ook de drievoudige wereldkampioen met Spartacus om. Dat kon hem niet deren.
Maar de uitval van Tom Boonen in Extra Time Koers woensdag was van een andere grootteorde. De viervoudige ParijsRoubaixwinnaar zei onomwonden dat Sagan zelf als een ‘sleper’ koerste. ‘En dat hij niet moest klagen over de strategie van de anderen, want dat hij de voorbije koersen precies hetzelfde had gedaan.’
Gas geven en stoppen
Sagan zat er donderdag mee, de dag dat hij de Hel verkende. ’s Avonds antwoordde hij weliswaar geniaal door een foto met Boonen van Richmond 2015 te posten, gevolgd door een hartje. Maar de sneer had er bij Sagan stevig ingehakt. Dit had pijn gedaan. Gisteren tijdens de persconferentie van de winnaar bleef hij herhalen dat hij ‘nooit een kwaad woord over Boonen zal zeggen’. ‘Tom was mijn jeugdidool. Ik heb heel veel respect voor hem. Toen ik een klein jongetje was, keek ik al hoe hij hier koerste en domineerde. In de Ronde en ParijsRoubaix was hij ‘the big rider’. Ik heb alleen maar respect voor hem.’
‘Het was ook niet dat ik na de
Ronde aan het klagen was. Ik probeerde op de top van de Paterberg achter Niki Terpstra aan te gaan, maar dat liep niet lekker. Ik zei alleen de waarheid. Word wakker, jongens, anders wint QuickStep Floors alle koersen.’
Ook al was het gisteren na de Ronde van Vlaanderen 2016 pas zijn tweede monument dat hij won, de manier waarop hij zich met een aanval op 54 kilometer van de meet de Kassei toeeigende, was in de stijl van de allergrootsten. Het was van Bernard Hinault in 1981 geleden dat een wereldkampioen – zij het in de sprint met de verrassend sterke Silvan Dillier – ParijsRoubaix won. Alleen Andreï Tchmil in 1994 (62 km) en Tom Boonen in 2012 (55 km) gooiden hun kaarten net iets verder van de streep van Roubaix op tafel. ‘Ze waren aan het aanvallen. Gas geven en dan stoppen, weer gas geven en stoppen’, vertelt Sagan. ‘Ik dacht: Waar gaat dit toe leiden? Greg Van Avermaet was net tot de orde groepen toen er een dubbele chicane kwam. Ik zag dat we met tien een kloofje hadden. Ik riep: we moeten vertrekken. Ik reed naar voren en de groep opende zich. Ik voelde dat het juiste moment was aangebroken en ging ervandoor. Kwamen ze me nog halen, dan was dat oké. Kwamen ze me niet meer halen, dan was dat ook oké. (lacht) Ik reed veel liever een constant tempo dat ik mezelf oplegde. Ik dacht: Als ze met vijf of zeven man achter me aan rijden, gaan ze toch niet samenwerken. Al die aanvallen vreten ook energie weg.’
‘We werken samen’
Maar daarmee was de klus nog niet geklaard, want ondanks het gebeuk van Sagan op de kasseien van MonsenPévèle en de Carrefour de l’Arbre gaf de Zwitserse kampioen geen kik. ‘Uit ervaring heb ik geleerd niemand te onderschatten. Dus zeker ook Dillier niet’, zegt Sagan, die vorig jaar in MilaanSanremo verloor in een sprint met Kwiatkowski en Alaphilippe. ‘Ik vroeg Dillier of we samen naar de piste gingen. Hij zei: We werken samen. Ik nam alle kasseistroken voor mijn rekening en op het asfalt nam hij over. Ik kon hem niet meer lossen, maar ik had ook krampen op het einde. Toch had ik er goede hoop op dat ik nog een goede sprint in de benen had. En ik deed het. Ik ben er heel blij om. Dit is een heel mooi en heel groot moment in mijn carrière.’ Peter Sagan realiseerde gisteren niet enkel zijn jongensdroom – wereldkampioen worden, de Ronde én ParijsRoubaix winnen –, hij bouwde in de World Tour ook zijn voorsprong op Niki Terpstra uit met meer dan 300 punten. Niet slecht voor een jongen van wie ondanks een derde winst in GentWevelgem gezegd werd dat het tot voor gisteren qua resultaten maar zus en zo was.
Sagans demonstratie was ook het grote gelijk van zijn coach Patxi Villa. Die hield hem weg van het Belgisch openingsweekend en langer deed doortrainen op hoogtestage in de Sierra Nevada.‘Ik ben nu ook wel op, maar ik ben minder dodelijk vermoeid dan al die andere keren dat ik hier nooit in het gevecht om de zege raakte.’ Op naar de Amstel Gold Race, want ook daar maakt Peter De Grote een kans op de zege.