‘Profiteur, van die stempel wil ik af’
Nathalie Albert (46) uit Tienen heeft veel ervaring opgedaan als patiënt in de psychiatrie. Lange tijd dacht ze dat een job haar redding zou betekenen. ‘Op een dag zei de controlearts: stop met proberen, je kunt niet werken. Accepteer dat. Makkelijk is anders, maar de herstelvisie heeft mij geholpen. En ook mijn halftijdse job als ervaringsdeskundige in het psychiatrisch ziekenhuis van Tienen, want ik heb niet geluisterd en ben toch aan de slag gegaan.’
‘Mijn taak bestaat erin de zorg beter te maken, door het perspectief van de patiënt in het team binnen te brengen. Ik begeleid een patiëntengroep, geef vormingen, neem deel aan vergaderingen. Het is een stressvolle job, omdat ik vaak moet ingaan tegen wat hulpverleners spontaan denken. Tegelijk ondersteunen ze mij goed en geven ze me veel vrijheid. Ik doe het graag. Vorig jaar ben ik nog eens in crisisopname moeten gaan, maar ik wil altijd graag terugkeren. Deze job geeft me iets om naar uit te kijken.’
‘Ik word betaald voor 20 uur werk in de week. Het is geen hoog loon, want ik heb geen diploma. Samen met mijn uitkering kan ik ervan leven, al zijn mijn levenskosten hoger geworden dan toen ik alleen een uitkering kreeg. Ik word zwaarder belast, het kindergeld is verlaagd, de studiebeurs van mijn zoon ook. Ik heb het ervoor over. Maar wat nu, met de nieuwe regeling? Ik schat dat ik 200 euro per maand zal verliezen. Het is bijna de prijs van het kot voor mijn zoon. Ik kom zelf uit kansarmoede. Ik wil hem betere kansen geven dan ik zelf heb gekregen.’
‘Erger nog is dat ik nu opnieuw ben opgeroepen, door een nieuwe controlearts. Hij zei: al zo lang arbeidsongeschikt! Ik haastte mij te vertellen dat ik al drie jaar deeltijds werk, want ik wil af van het stempel “profiteur”. Ja maar, zei de arts, al drie jaar in progressieve tewerkstelling, dat gaat mevrouw De Block niet graag horen hoor!’
‘Ik kan echt niet voltijds weer aan de slag, in een commerciële job. Als ze mij in die richting sturen, eindig ik waarschijnlijk terug bij het OCMW, waar ik begonnen ben. Ik heb dat nu al zo lang. Mijn psychische kwetsbaarheid is niet van het soort dat geneest.’
‘De controlearts zei: al drie jaar in progressieve tewerkstelling, dat gaat mevrouw De Block niet graag horen!’