City verslikt zich in United
Het lot, muziek en 7 mensen bepaalden het verloop van de derby tussen City en United.
Hoofdrol voor Pogba
Iedereen in slaap wiegen in de eerste helft, om met des te meer punch toe te slaan in de tweede. Het was de tactiek die Paul Pogba hanteerde tegen erfvijand Manchester City. Voor rust speelde hij als een alibivedette die zelfs de meest gewiekste makelaar nog niet bij Anderlecht zou kunnen plaatsen. Maar na de rust ontpopte hij zich tot de Nemesis van Pep Guardiola. Twee keer dook hij op het juiste moment op in de zestien, twee keer werkte hij af als een koele moordenaar.
Na de 22 bracht Pogba zijn hand aan het oor. ‘Genoeg gezegd’, leek hij daarmee te willen zeggen. De boodschap was gericht aan Citycoach Pep Guardiola die daags voordien een boekje had opengedaan over de Franse superster.
Dame Fortuna
CityUnited was zo’n wedstrijd die de magie van voetbal in haar zuiverste vorm onthulde. Met dank aan Dame Fortuna die alle wijsneuzen en voetbalanalisten een neus zette. Tijdens de rust regende het tussentijdse commentaren over de ‘ultieme triomf’ van Guardiola en de ‘definitieve begrafenis’ van toptrainer Mourinho. Pientere analyses waar op dat mo ment geen speld tussen te krijgen was. Maar Dame Fortuna kreeg het laatste woord. Naar verluidt heet ze Fatima en is ze getrouwd met een Portugees.
Kopie van Komany
Origineel was zijn goal niet, want hij deed in 2012 precies hetzelfde: met de kop scoren in de Manchester Derby, luttele weken van titelwinst. De kant van het veld, de periode van het jaar, de onmiddellijke tegenstander – Chris Smalling – tot de viering toe: een sprint langs de furieuze Unitedsupporters in de richting van de Cityfans. Het was allemaal identiek. Door het nummertje opnieuw op te voeren zes jaar later zette Kompany zijn rol als kapitein en inspirator van drie titels in zes jaar in de verf. En dat na alle blessureleed. Het verhaal is geknipt voor Hollywood maar dit was voetbal. En dus zag Kompany zijn heldenverhaal in de tweede helft in de prullenmand verdwijnen.
Ballerina Gündogan
Als een volmaakte ballerina, met een heerlijke pirouette, scoorde Ilkay Gündogan de 20 in het Etihad. Vorige woensdag in Anfield werd de Duitse middenvelder nog scheef bekeken. Niemand kon begrijpen dat Guardiola hem boven maninvorm Raheem Sterling had verkozen. Maar zaterdag was het Sterling die de kansen miste en Gündogan die scoorde. Niet dat het iets aan het resultaat veranderde. Morgen tegen Liverpool zit de ballerina gewoon weer op de bank.
Matchwinnaar Smalling
De kans dat u hem in juni in Kaliningrad tegen België aan het werk ziet, is klein. Chris Smalling zeult in Engeland de reputatie mee van een uitgebloeid defensief talent. In de eerste helft was hij de risee toen hij zich door Vincent Kompany liet aftroeven in de lucht. Net als in 2012 verloor hij het kopbalduel dat leidde tot een derbygoal. Maar na de onverwachte comeback van United zette uitgerekend Smalling de kroon op het werk. Hij stond helemaal vrij toen hij op vrijschop van Alexis Sanchez de 23 mocht binnentrappen.
Regisseur Guardiola
Het eindresultaat is niet wat hij had gewenst, maar Pep Guardiola krijgt wel de prijs voor beste regisseur in de ‘Match van het Jaar’. Het begon vrijdag toen hij een bommetje dropte op zijn persconferentie en verklaarde dat manager Mino Raiola Paul Pogba en Henrikh Mkhitaryan te koop had aangeboden bij City.
Guardiola weet dat Pogba en Unitedmanager José Mourinho op gespannen voet leven en probeerde met zijn ‘onthulling’ de tegenstander te destabiliseren. Zijn plannetje leek perfect uit te komen maar ontplofte finaal in zijn gezicht. Raiola ontkende de feiten. ‘Eén van hen liegt’, concludeerde José Mourinho als een halve heilige. ‘Maar het interesseert me niet te weten wie van hen twee de leugenaar is.’
Reflex van De Gea
Na de 23 gooide Guardiola Kevin De Bruyne, Gabriel Jesus en Sergio Agüero in de strijd. Agüero kreeg nog een uitstekende kopkans, maar Uniteddoelman David De Gea reageerde met een ultieme reflex. De ‘Match van het Jaar’ bevatte zo ook de ‘Safe van het Jaar’.
Tackle van Young
Kevin De Bruyne moest dus tevreden zijn met een rol als invaller. Hij bediende spits Sergio Agüero met bruikbare ballen en dat leverde een keer ook bijna een doelpunt op. Zijn voorzet was echter net iets te scherp waardoor Young in de grote rechthoek met een vliegende tackle nog net bij de bal kon. Ref Atkinson oordeelde ‘geen penalty’, maar op de herhalingen is te zien hoe Young hard doorging met geheven been en Agüero aan een aanslag ontsnapte.
Bittere stadionmuziek
Bij het ingaan van de rust verkeerden de Cityfans in een titelroes en dat kwam tot uiting in een versie van ‘This is how it feels’ van de Inspiral Carpets. ‘Dit is hoe het voelt om eenzaam te zijn, dit is hoe het voelt om klein te zijn’, zongen de Cityfans luidkeels. Hun sarcastische knipoog zou 45 minuten later een bitter accurate samenvatting van hun eigen situatie worden.
Nog kansen genoeg
Zo moet Manchester City minstens nog tot zondag wachten om kampioen te worden. Dan moet het zaterdag winnen op Tottenham én moet Manchester United de dag erop thuis verliezen tegen West Brom. United kan ook de woensdag erop verliezen in Bournemouth. City heeft dan weer een kans thuis kampioen te spelen op 22 april tegen Swansea. Maar als City verliest op Tottenham en Manchester United zowel wint tegen West Brom en Bournemouth – voorwaar geen onrealistisch scenario – wordt het titelfeestje meteen uitgesteld tot minstens 29 april op West Ham.