‘Kinesisten zijn superindividualisten’
Ondanks een groeiende druk bleef een massale ‘deconventionering’ van de kinesisten uit: meer dan 80 procent houdt zich aan conventionele prijsafspraken. Beroepsvereniging Axxon is niet tevreden.
Wie naar een
BRUSSEL I Met 3.517 zijn ze uiteindelijk, de kinesitherapeuten die ervoor kiezen om zich te ‘deconventioneren’. Een gedeconventioneerde kinesist treedt niet toe tot de nationale prijsafspraken. Wie naar zo’n kinesist gaat, betaalt een hogere prijs en krijgt ook 25 procent minder terugbetaald.
Vorige maand riepen twee UGentprofessoren in deze krant (DS 19 maart) kinesisten op om afstand te nemen van de conventionele prijsafspraken. Ook de beroepsvereniging Axxon toonde sympathie voor de zaak. Toch ging het aantal gedeconventioneerde kinesisten niet omhoog. Integendeel, volgens het Riziv sloot 84,8 procent van de 23.154 kinesisten zich aan bij de bestaande prijsafspraken. Dat is verhoudingsgewijs zelfs meer dan de 84 procent van vorig jaar. En ver van de 5.000 à 6.000 gedeconventioneerden waar Axxon op korte termijn op hoopt. Voorzitter Peter Bruynooghe geeft toe dat het aantal teleurstellend is. Interpreteert Axxon dit als een afwijzing? ‘Er is nog altijd veel ongenoegen’, zegt Bruynooghe. ‘Voor het eerst was de procedure elektronisch, dat was wennen.’
Empathie voor de patiënt speelt volgens Bruynooghe een rol. ‘Degenen die toch conventioneren, denken in eerste in stantie aan de patiënt. Degenen die dat niet doen, maken een kostenbatenanalyse, waarop ze besluiten dat er meer geld nodig is om alles rond te krijgen.’
Volgens Bruynooghe geven de cijfers van het Riziv een vertekend beeld: ‘Bij die 23.154 zitten gepensioneerde en zelfs overleden kinesisten. Bovendien zijn er veel loontrekkenden bij. Zij werken bijvoorbeeld voor een ziekenhuis en zijn bijna verplicht te conventioneren.’ Volgens Ax xon zelf is een op de vier Belgische praktijken gedeconventioneerd.
Mondige kinesisten
In de Gentse praktijk Kine Krijgslaan werkt Marianne Schaefer als gedeconventioneerde kinesist naast haar drie geconventioneerde collega’s. ‘Ik heb al 25 jaar ervaring en verricht gespecialiseerd werk’, vertelt ze. ‘Ik heb dure en lange cursussen achter de rug. Dan is het toch normaal dat je meer vraagt?’ Deconventioneren is volgens haar dan ook het enige drukkingsmiddel. ‘Mijn elektriciteitsfactuur is in tien jaar verdubbeld. Maar mijn loon is al vijf jaar hetzelfde. We worden niet gehoord.’
Collega Elien Steel houdt zich dan weer wel aan de prijsafspraken. Dat komt omdat ze vaak patiënten behandelt die recht hebben op een verhoogde tegemoetkoming. Daardoor moet Steel zich aan de standaardtarieven houden. Toch sluit ze niet uit dat ze in de toekomst van kamp wisselt. ‘Als er niets verandert, is de kans groot dat ik dat binnen de vijf jaar doe. De waardering moet omhoog. Ik betaal nu opleidingen van meer dan 2.500 euro waar ik geen compensatie voor krijg.’
De onvrede is reëel en nog steeds aanwezig, geven de Gentse kinesisten aan. Volgens Bruynooghe van Axxon zijn de jongere kinesisten ook kritischer en ‘kijken ze sneller naar hun inkomen dan hun oudere collega’s’. Schaefer treedt hem bij: ‘De kinesisten worden mondiger.’
Toch blijkt massaal deconventioneren voorlopig niet aan te slaan. Bruynooghe heeft nog een verklaring: ‘Kinesisten zijn superindividualisten. Er is nauwelijks samenhorigheid.’
MARIANNE SCHAEFER Gedeconventioneerde kinesist
PETER BRUYNOOGHE Voorzitter beroepsvereniging Axxon