‘Ik was ongelukkig. In mijn hoofd was dat de schuld van mijn baby’
Toen de verpleegster haar pasgeboren baby in haar armen legde, wilde Isabeau Verhaert (23) liever slapen. ‘Wat moet ik hier nu mee doen? Dat was alles wat ik dacht’, vertelt de medisch secretaresse uit Lint. ‘Ik voelde geen onvoorwaardelijke liefde. Ik voelde eigenlijk helemaal niets.’
Jaarlijks krijgen in België 6.800 moeders een postnatale depressie (DS 10 april). Soms doen de eerste tekenen zich vlak na de bevalling voor, soms pas weken of maanden later.
Kitty (38) herinnert zich nog precies wanneer het bij haar begon. ‘Het was 15 januari 2017; mijn dochter was bijna drie maanden oud. Het was koud buiten en ik wilde het binnen gezellig maken. Ik zat in de zetel toen Zoey begon te huilen. Wat ik ook deed, ze stop te niet’, zegt Kitty, die liever niet met haar familienaam in de krant wil, omdat ze zich nog kwetsbaar voelt.
‘Ik had alles gecontroleerd. Ze had gegeten, ik had haar net ververst. Er was geen enkele reden en ik was zo moe. Maar ik kreeg haar op geen enkele manier stil. Het gevoel dat ik toen heel eventjes had, nestelde zich in de maanden die volgden in mijn lichaam. Tot er niets meer van mijn oude ik overbleef.’
Het aantal moeders dat hulp zoekt voor hun postnatale depressie, steeg de voorbije jaren gestaag. In 2017 klopten 449 vrouwen aan bij de twee gespecialiseerde moederbabyeenheden in Vlaanderen, bijna honderd meer dan in 2015. Ook Isabeau en Kitty deden dat. ‘Het was mijn redding’, zegt Kitty, die in een groot internationaal bedrijf werkt. ‘Ik durf er niet aan te denken hoe ik hier an ders zou hebben gezeten.’
Bewust mama
Isabeau en Kitty kozen allebei heel bewust voor het moederschap. ‘Ik wilde graag een jonge mama zijn’, vertelt Isabeau. ‘Ik was gek op kindjes, had zelfs stage gedaan in een crèche.’
Kitty was twaalf jaar samen met haar man toen Zoey geboren werd. ‘Ik heb lang getwijfeld of ik wel moeder wilde worden. We hadden altijd hard gewerkt voor ons huis en om op reis te gaan. Maar toen mijn schoonvader stierf, veranderde er iets. Toen was ik er klaar voor.’ Veel tijd om te wennen aan het idee was er niet, want een maand later werd Kitty al zwanger. ‘Ik ben eerst drie maanden misselijk geweest. Daarna had ik twee goede maanden, maar vanaf het laatste trimester kreeg ik weer allerlei problemen. Voedselallergie, blaasontstekin gen, een geblokkeerde rug. Het leek alsof ik alle zwangerschapskwaaltjes had die er maar bestonden.’
Isabeau had fysiek wel een gemakkelijke zwangerschap. ‘Ik had nergens last van, maar toch zat ik negen maanden slecht in mijn vel. Maar ik bleef denken: zodra de baby er is, valt alles op zijn pootjes.’ De moedergevoelens bleven ook na de bevalling uit. ‘Terwijl andere mama’s in die eerste dagen al een band opbouwen met hun kindje, kwam die band er bij mij helemaal niet.’
Bevalling anders dan gehoopt
Bij Kitty verliep de bevalling anders dan ze had gehoopt. ‘Ik wilde een natuurlijke bevalling, zonder verdoving. Maar dat lukte niet’, zegt ze. ‘Door alle kwaaltjes voor de bevalling was ik fysiek uitgeput. Ook na de bevalling zat ik
‘Mijn vriendinnen waren allemaal blij met hun baby, waardoor ik me abnormaal voelde’ KITTY