Laat vele poppy’s bloeien
De weerzin tegen autodelen doet bij HENDRIK WINKELMANS een belletje rinkelen: niet zo lang geleden was de ebike ook kop van Jut. En kijk hoe die inmiddels ingeburgerd is.
Poppy zou niet de grote oplossing zijn voor het mobiliteitsprobleem (DS 10 april). ‘Eerder een hip speeltje dan duurzame mobiliteit’, luidde het. Dat is dan ook weer weggezet. Een ongeval met een Poppywagen, enkele mobiliteitsexperts en de redenering was rond.
De auto’s zijn te ‘hip’ en trekken zo joyriders aan. Poppy is ook niet te vertrouwen met een autoverkoper (D’Ieteren) als aan deelhouder. Dat verbaast me. De voorbije tien jaar van mijn loopbaan spendeerden mijn vrouw en ik tussen de fietsen. Ik ben hopelijk een weinig verdachte bron als het over auto’s gaat. Autominderen? Zeker, maar dogmatisch noch cynisch.
Wat heb ik dan met Poppy? Ons gezin heeft recent zijn tweede wagen geruild voor een Poppyabonnement. Ik leer uit de geciteerde studies dat dit nauwelijks zou voorkomen. Dan zijn we maar een rariteit, maar onze ervaring lijkt me niet uitzonderlijk.
Die beslissing is stoemelings genomen, zonder groot masterplan. Mijn vorige salariswagen was ingeleverd, mijn vrouw was weg met de enige overgebleven wagen, ik moest 10 kilometer verder zijn en het regende. Dan maar eens Poppy gedownload en een wereld ging open. Overweldigd door die ervaring sprak ik met mijn vrouw na een paar dagen af om het maar bij één wagen te laten. Iets waarover we voor die tijd niet hadden gepiekerd. De gezinsauto doet langere verplaatsingen, de Poppy wordt vooral gebruikt als backup voor verplaatsingen met de kinderen (drie stuks met elk drie hobby’s). Vaak korte verplaatsingen, maar soms niet haalbaar met de geliefde fiets of met het openbaar vervoer.
Concurrentie voor fiets of bus?
Als je per gebruik moet betalen voor je wagen, zoals Poppy werkt, gebeurt er iets interessants. Ik heb er geen studie over, maar dat is vast niet nodig. Het is niet meer ‘gratis’ om met de auto te rijden die je toch al hebt betaald en die voor de deur staat. Elke autokilometer en elke autominuut kosten nu direct geld. Calvinistische reflexen zijn niemand vreemd, dus met ons gezin leggen we nu in totaal minder kilometers met de wagen af dan vroeger.
Natuurlijk zijn er moeilijkheden zoals joyriding en is de zone (voorlopig?) beperkt. Dat levert korte ritten op en, ja, misschien in het begin concurrentie voor de fiets, de bus of de tram. Maar ik zie toch vooral het eigen gewijzigde gedrag en enorme kansen. Stel je voor: misschien wordt Poppy straks een mobiliteitsapp waarmee ik ook gemakkelijk een treinrit en deelfiets kan betalen. Stel je voor: alle wagens in de stad zijn ewagens of rijden gedeeltelijk op gas. Bye bye fijn stof. Al die parkeerplekken voor stationaire auto’s kunnen dan plaatsmaken voor groene publieke ruimte en brede fietspaden.
Met ons gezin leggen we nu minder kilometers met de wagen af dan vroeger