Zoals Tibetaanse monniken doen
Een advocaat heeft zich in brand gestoken in een park in New York, uit protest tegen ‘de verwoesting van de aarde’.
BRUSSEL I Een hopeloze zaak, dat was een term die niet in zijn woordenboek stond. Als David S. Buckel in iets geloofde, dan durfde hij zelfs windmolens aan. Zo probeerde hij al in 2005 – toen het holebihuwelijk alleen nog maar in het progressieve Massachusetts bestond – dezelfde rechten af te dwingen in het conservatieve Iowa. Soms mislukte het, vaak had hij succes. Zo was het mede door zijn strijd dat de Amerikaanse scouts holebi’s als lid aanvaardden. Hij wist ook als eerste advocaat een gerechtshof ervan te overtuigen een school te veroordelen tot schadevergoeding aan een homoseksuele jongen, omdat de directie geen vinger uitstak toen die gepest werd.
Boys don’t cry
In 1993 trad Buckel namens de nabestaanden op in een nog beruchter dossier: de moord op de jonge transgender Brandon Teena uit Nebraska. De plaatselijke sheriff, die nauwelijks had gereageerd toen Teena eerder al een groepsverkrachting door dezelfde daders had aangegeven, werd veroordeeld voor zijn lakse optreden. Het drama werd verfilmd als Boys don’t cry, met Hillary Swank.
David S. Buckel dankte aan zulke geruchtmakende zaken zijn reputatie als een van de meest prominente Amerikaanse advocaten inzake burgerrechten van holebi’s, biseksuelen en transgenders.
De jongste jaren vond de advocaat een nieuwe kruisvaart in het voortbestaan van onze planeet. Hij werd meer invloedrijk buurtwerker (in Brooklyn, waar hij samen met zijn vriend woonde) dan jurist. Buckel vocht tegen het gebruik van fossiele brandstoffen, en promootte composteren. Hij beheerde de grootste op zonne en windenergie werkende compostsite in de VS, stuurde honderden vrijwilligers aan, gaf lezingen en schreef opiniestukken. Hij was ook een van de organisatoren van de wedstrijd ‘Het groenste huizenblok van Brooklyn’.
Zaterdagnacht ging de 60jarige jurist naar Prospect Park, in het hart van Brooklyn, overgoot zich met benzine en stak een vuurtje aan. Vroege wandelaars vonden ’s ochtends zijn verkoolde lichaam.
Wat hem bewogen heeft tot dit gruwelijke einde? Dat legde hij uit in een brief, gevonden in een boodschappenwagentje, en in een email aan enkele media waaronder The New York Times. Daarin onderstreept hij dat hij helemaal gezond is, maar dat het hem frustreert dat ook de grootste inspanningen om de wereld te verbeteren vaak weinig zoden aan de dijk zetten. Hij verwijst naar de Tibetaanse monniken die zich in brand staken uit protest tegen de Chinese bezetting van hun land. Hij zegt dat hij net als zij zijn leven wil opofferen om meer aandacht te krijgen voor een belangrijke boodschap. ‘Vervuiling vernietigt onze planeet. Veel mensen op deze aarde ademen vandaag lucht in die ongezond wordt gemaakt door fossiele brandstoffen waardoor ze onnodig vroeg zullen sterven. Mijn vroege dood door fossiele brandstof is symbolisch voor wat we allemaal met onszelf aan het doen zijn.’
Leef minder egoïstisch
Zijn brief bevatte ook een oproep aan alle mensen om minder egoïstisch te leven en meer te denken aan het voortbestaan van onze planeet. Volgens de politie heeft David Buckel ook zijn familie en vrienden een brief gestuurd om zijn daad uit te leggen.
De reacties dit weekend gingen vooral over Buckels grote verdiensten als jurist, over zijn altruïsme. Over zijn wel erg drastische manier van protesteren, bleef het echter stil.
Buckel verwees zelf naar Tibet, maar hij heeft nog andere illustere voorgangers, zoals de Tsjechische student Jan Palach in 1969, of de boeddhistische monnik Thich Quang Duc in Vietnam. Die protesteerden echter allemaal tegen acute politieke onderdrukking.
Vlak bij de vindplaats van Buckels lijk werd zaterdagnamiddag alweer honkbal gespeeld. Ook deelnemers aan een wandeling ten voordele van de bestrijding van pancreaskanker schuifelden er voorbij.
‘Mijn vroege dood door fossiele brandstof symboliseert wat we allemaal met onszelf aan het doen zijn’ DAVID BUCKEL Laatste boodschap