Hoe deze week ook even een muntoorlog dreigde

Blaffende honden bijten niet. Dat lijkt de conclusie nadat het Amerikaanse ministerie van Financiën zijn langverwacht rapport aan het Congres over de internationale wisselkoersen heeft bekendgemaakt. In het vorige rapport aan het Congres stonden China, Japan, ZuidKorea, Zwitserland en Duitsland op de ‘watchlist’, waardoor zij maar één stap van het brandmerk ‘muntmanipulator’ verwijderd waren. Vooral de aanwezigheid van Duitsland op die lijst viel op, aangezien het land sinds de invoering van de euro in 1999 niet eens meer een eigen munt heeft.

Maar vrijdag lag alle aandacht bij China. Zou president Trump het aandurven om China officieel te promoveren tot ‘muntmanipulator? De Amerikaanse president heeft er Peking al geregeld van beschuldigd de yuan bewust zwak te houden om de eigen export te ondersteunen. Het zou Trump bovendien extra munitie geven in de dreigende handelsoorlog met Peking. Maar Trump spaarde vrijdag China in het rapport, waardoor een muntoorlog voorlopig is vermeden. Waarom?

Allereerst heeft China er meermaals mee gedreigd te zullen terugslaan. Een van de wapens die het daarbij kan inzetten is, ironisch genoeg, de wisselkoers. Zo lekte deze week via het persagentschap Bloomberg uit dat Peking overweegt zijn munt geleidelijk goedkoper te maken en zo de impact van de Amerikaanse handelsmaatregelen te beperken. Valutaanalisten zien de optie echter vooral als

Door China in het rapport te sparen, kan Trump Peking onder druk zetten, zonder bemoeienis van het Congres

bluf. Het zou de geloofwaardigheid van de yuan als een stabiele munt te grabbel te gooien. Als Peking het voorbije jaar al tussenkwam om de wisselkoers van de yuan te beinvloeden, was het net om die te ondersteunen. De yuan noteert vandaag 9 procent hoger tegenover de dollar dan bij de start van het presidentschap van Trump.

China kan Trump trouwens gemakkelijk op een andere manier pesten. Het ‘duivelspact’ tussen beide landen bestond er lang in dat de VS goedkope spullen uit China kochten, terwijl China met de opbrengsten Amerikaans staatspapier kocht om het Amerikaanse tekort op de handelsbalans te financieren. Het kan Washington zuur opbreken als Peking dit stilzwijgende pact opzegt, aangezien de VS dan meer rente zullen moeten betalen op nieuw schuldpapier. Kortom, aansturen op een muntoorlog komt neer op hoog spel, met het risico dat de blufpoker slecht uitpakt. Logisch dus dat Trump aarzelt.

Toch zijn sceptici zoals Axel Merk, de wisselkoershandelaar van Merk Hard Currency Fund, er volgens Reuters nog niet gerust op. Dezelfde redenering geldt ook voor een handelsoorlog en dat houdt de onvoorspelbare Trump ook daar niet tegen om hoog spel te spelen.

Merk denkt dat Trump door Peking te sparen zijn handen bewust vrijhoudt. China brandmerken als ‘muntmanipulator’ betekent de discussie binnenbrengen in het Congres, dat dan een jaar lang onderzoek moet voeren naar de Chinese muntkoers. Door dat te vermijden kan Trump zelf Peking verder onder druk zetten, zonder bemoeienis van het Congres. Maar of dat een goed idee is?