Moet er een tekeningetje bij?

Gus Van Sant vertrouwt op Joaquin Phoenix om de stoel aan het rollen te houden in zijn film over cartoonist John Callahan.

Verlamde maar vlijmscherpe cartoonist.

De acteur overleed, maar de regisseur ging ermee door. Van Sant bereikt al een tijdje niet meer het niveau van Elephant of My own private Idaho. Toch schetst hij hier en daar wel aardig cartooneske situaties zoals Callahan ze zelf had kunnen bedenken – met de humor in de film is niets mis. Maar Van Sant heeft de grootste moeite om iets origineels te maken van Callahans wederopstanding en afkicken, terwijl hij moeizaam door de stadia van de AA worstelt.

De regisseur vertrouwt blindelings op het talent van Joaquin Phoenix, de man die zelfs het weerbericht tot een wonder van cinema kan maken. Hij speelt de hoofdrol zonder de overdrijving die acteurs in zo’n naar Oscars hengelende film vaak bovenhalen. Jonah Hill komt aardig weg met zijn rol als AAgoeroe, maar Rooney Mara werd amper een personage waardig gegund. Voor een film over een cartoonist die zo’n lak had aan andermans gevoeligheden, houdt Van Sant het net iets te braaf. Wonderful losers: a different world ¨¨¨èè

Van: Met: Vallen en weer doorgaan.