Straks leven we allemaal in een Big Brother-huis

Binnenkort zijn we allemaal verplicht om een digitale meter te laten plaatsen. Maar MARC REUGEBRINK wil zijn verbruiksgegevens niet delen met een bedrijf.

Daar is hij weer: de ‘slimme’ meter. In 2012 had ik in mijn slaapkamer in Gent al eens iemand van Eandis bij mijn meterkast staan die beweerde dat ik verplicht was om in het kader van een ‘proefproject’ waarvoor mijn wijk was uitverkoren, ‘gratis!’, een slimme meter te laten plaatsen. Burgervader Daniël Termont (SP.A) had in een begeleidend foldertje ‘een warme oproep’ gedaan mee te doen, want die slimme meter was ‘het energieverhaal van de toekomst’, de enige mogelijkheid om de grote uitdagingen waarvoor het energielandschap staat, het hoofd te bieden, schreef hij. De proef was blijkbaar al geslaagd voordat ze begonnen was, concludeerde ik. Ik had Eandis al eerder laten weten van deelname af te zien, maar de medewerker in mijn slaapkamer stelde dat ik mee móést doen, anders zouden mijn gas en elektriciteit worden afgesloten.

Kras. Ik schreef erover in deze krant (DS 1 oktober 2012). Nog diezelfde dag reageerde toenmalig minister van Energie Freya Van den Bossche (ook SP.A) met de mededeling dat iedereen het recht had om niet aan het proefproject mee te doen. Dat gas en elektriciteit afgesloten zouden worden als men het niet deed, was lariekoek.

Gewoon doen

Dat is dan nu anders. Minister Bart Tommelein (Open VLD) komt hoogstpersoonlijk uw leidingen doorknippen als u weigert nóg maar eens een apparaat in huis te halen dat het derden met commerciële belangen mogelijk maakt om ongevraagd in uw woning binnen te kijken (DS 16 april). De digitale meter lijkt te vallen onder de nieuwe wet op woonstbetreding. Of het is een gevalletje van ‘gewoon doen’