Haal abortus uit het strafwetboek
Volksvertegenwoordigers, rectoren en academici vinden dat de abortuswet na 28 jaar dringend aan een modernisering toe is. Sommige voorwaarden zijn nu achterhaald.
‘Een wanbedrijf tegen de orde der familie en tegen de openbare zedelijkheid.’ Dat is hoe abortus in 2018 wordt omschreven in het Belgische strafwetboek.
Dat klinkt behoorlijk verbazingwekkend, maar het staat er wel degelijk zo. 28 jaar na de wet LallemandMichielsens is abortus in België slechts gedeeltelijk gedepenaliseerd. Voor elke betrokken vrouw en het medisch personeel blijven artikelen 350 en 351 van het strafrecht van toepassing als de voorwaarden van de wet van 1990 overtreden zijn. Met gevangenisstraf of boete als mogelijk gevolg.
Medische ingrepen die verband houden met zwangerschapsafbreking, horen niet thuis in het strafwetboek. Sommige voorwaarden zijn bovendien achterhaald en niet toepasbaar. Dat het bijvoorbeeld een arts toekomt om de nood van een vrouw te constateren. Of dat die verplicht geïnformeerd moet worden over de mogelijkheid om haar kind bij de geboorte te laten adopteren. Of de maximale termijn van twaalf weken zwangerschap. De verplichte bedenktijd van zes dagen mag niet worden ingekort na de eerste consultatie, hoe laat die ook in de zwangerschap gebeurt, wat voor een vrouw een race tegen de klok kan betekenen.
Komt daar nog bij dat elke arts een gewetenskwestie kan inroepen en niet verplicht is om door te verwijzen naar een collega die wel een abortus wil uitvoeren.
Dat is echt niet meer van deze tijd. In de Kamercommissie Justitie zijn de laatste twee jaar zes wetsvoorstellen ingediend, door Défi, PS, EcoloGroen, SP.A, Open VLD en PTBPVDA. Tot vandaag zijn die helaas zonder gevolg gebleven. Er is zelfs geen debat ten gronde gevoerd.
Wat denken de Belgen over abortus?
Hoe moeten we die Belgische specificiteit begrijpen, terwijl deze kwestie in Nederland, Frankrijk en Luxemburg zonder probleem werd geregeld? Betekent dit dat de Belgen nog zouden aarzelen om abortus als een medische ingreep te beschouwen eerder dan als een strafrechtelijke overtreding? Is het dan nog steeds niet aan vrouwen om zelf te beslissen wanneer, hoe en hoeveel kinderen ze willen?
Is er echt zoveel misbruik te vrezen? Over wie gaat het eigenlijk, als het daarover gaat? Is die vrees terecht en wordt die door de meerderheid van de bevolking gedeeld? Wat denken de Belgen echt over abortus in 2018?
Een recente peiling bij 1.000 representatieve respondenten geeft daarop een duidelijk antwoord.
Driekwart van de ondervraagden weet niet dat abortus nog steeds als misdrijf in het strafwetboek staat.
Driekwart van de ondervraagden vindt dat abortus niet als misdrijf moet worden beschouwd, maar als een medische kwestie.
Dat elke arts een gewetenskwestie kan inroepen, is echt niet meer van deze tijd