Ook Antwerpse CD&V schiet zich meesterlijk in de voet
MIA DOORNAERT vraagt zich af waarom CD&V uit de zeer diverse joodse gemeenschap uitgerekend een ultraorthodoxe man koos. Geheim plan of gewoon domheid?
Zit er iets vreemds in het stadswater in Antwerpen? Iets wat sociaal en christendemocraten met zelfmoordneigingen besmet? Je vraagt het je af als je de twee partijen bezig ziet die ooit de stad plachten te besturen.
Over de nogal klungelige aanpak door de SP.A van de zaakTom Meeuws is al genoeg gezegd en geschreven. En de partij lokte die crisis tenminste niet zelf uit.
Helemaal nodeloos daarentegen is de controverse waarin de Antwerpse CD&V zichzelf stortte met de keuze voor een joodse ultraorthodoxe kandidaat die om godsdienstige redenen vrouwen niet de hand kan schudden.
Het is moeilijk in pure domheid te geloven inzake een keuze die onvermijdelijk controversieel zou zijn. Daarom zou je een geheim plan kunnen vermoeden vanwege een partij die soms de indruk geeft de islam een warmer hart toe te dragen dan het christendom. De geheime tactiek zou kunnen zijn geweest te demonstreren dat niet alleen moslims problemen hebben met de moderne, seculiere maatschappij. Want zie je wel, de joden ...
Het gebeurt inderdaad wel vaker dat in een discussie over islam en integratie een verwijzing naar ‘de joden’ wordt bovengehaald. Dat is een verwijzing die zinloos en pervers is.
Ja, in Antwerpen is er een orthodoxjoodse gemeenschap, die aan kledij en haardracht te herkennen is. Maar bij ons weten probeert die haar levenswijze niet op te dringen aan anderen, ook niet aan de rest van de joodse gemeenschap die probleemloos floreert in een moderne maatschappij. En bij ons weten eisen leden van die gemeenschap geen aanpassing van de rechtsstaat aan hun geloof, laat staan dat ze daar aanslagen voor plegen.
Nobelprijzen
De vergelijkingen tussen ‘moslims’ en ‘joden’ lopen op alle essentiële vlakken mank. ‘De joden’ vormen om te beginnen geen recente immigratie, maar maken sinds vele eeuwen – ondanks de vele vervolgingen – een wezenlijk deel uit van de Europese en westerse cultuur. Karl Marx, Sigmund Freud en Albert Einstein zijn slechts drie van de vele namen die je kan opsommen om aan te tonen dat ze excelleren in de Europese en westerse kunst, wetenschap, filosofie en politiek, iets wat ook hun vele Nobelprijzen bewijzen.
De ‘oplossing’ waarmee de Antwerpse CD&V gisteren op de proppen kwam, doet vermoeden dat de zaak toch eerder aan domheid toe te schrijven is. Aron Berger kan namelijk kandidaat blijven als hij vandaag belooft vrouwen wel de hand te schudden. Het is, mutatis mutandis, alsof een antiklerikale partij een zeer vrome katholiek op een lijst zou zetten en dan zou eisen dat hij zich niet meer in een kerk vertoont.
Als ze in Antwerpen een wedstrijd organiseren over zichzelf electoraal in de voet schieten, dan zijn de SP.A en CD&V topkandidaten voor een medaille.
CD&V geeft soms de indruk de islam een warmer hart toe te dragen dan het christendom