De man die niet mag sterven

Omdat Frankrijk geen heldere euthanasiewet heeft, is Vincent Lambert al tien jaar voorwerp van een juridisch en familiaal steekspel.

BRUSSEL I Al bijna tien jaar ligt Vincent Lambert (41) met open ogen in het zieken huis van Reims. Maar van die omgeving is hij zich niet bewust. In september 2008 raakte de verpleger betrokken in een zwaar verkeersongeval. Sindsdien verkeert hij in een vegetatieve toestand, in medische termen: in een ‘nietresponsief waak syndroom’. Zijn toestand is al jaren uitzichtloos. Al in 2013 vonden de artsen dat de behandeling beter stopgezet zou worden.

Maar op dat moment veranderde het persoonlijke drama in een familiaal gevecht, een juridische uitputtingsslag én een religieus debat. Lamberts vrouw, zes van zijn broers en zussen, en een neef steunden de beslissing van de artsen. Zij vonden dat therapeutische hardnekkigheid geen zin meer had. Maar Lamberts ouders – diepgelovige mensen – en een zevende zus vonden dat de artsen hun zoon te gemakkelijk opgaven. Zij begonnen aan een lange mars door de juridische instellingen, die deze week opnieuw naar een hoogtepunt gaat.

In 2015 bogen de Europese rechters in Straatsburg zich over de zaak. Zij oordeelden dat de artsen het recht hadden de be handeling stop te zetten. Maar opnieuw trokken de ouders naar Franse rechtbanken om het Europese oordeel ongedaan te maken. Zij steunden daarbij op het feit dat Frankrijk geen euthanasiewet had. De vorige Franse president, François Hollan de, wilde daar werk van maken, maar botste op hardnekkig verzet in het parlement.

Uiteindelijk werd in 2016 toch een wet goedgekeurd die voorzag in een ‘voorwaardelijke depenalisatie bij stervenshulp’. Artsen kregen het recht terminale patiënten palliatieve sedatie toe te dienen. Zij mogen de medische verzorging stoppen als die zinloos is geworden en het leven op een artificiële wijze verlengt.

Perfect van toepassing op Lambert, vonden zijn artsen en daarom beslisten zij vorige week collegiaal binnen de tien dagen te stoppen met het toedienen van voedsel en water. Maar de ouders geven de strijd niet op. Moeder Viviane schreef meteen een open brief aan president Macron. ‘Mijn zoon is ter dood veroordeeld’, aldus de vrouw. ‘Vincent is gehandicapt, maar hij leeft.’ Ook paus Franciscus mengde zich in het debat. Hij koos resoluut de kant van de ouders. ‘Alleen God beslist over het leven’, aldus Franciscus.

‘Mijn zoon is ter dood

veroordeeld’

VIVIANE

Moeder van Vincent

En opnieuw is het aan de rechters om de knoop door te hakken. Gisteren legden beide partijen hun argumenten op tafel. De ouders schermen met video’s waaruit moet blijken dat hun zoon nog altijd zelfstandig kan leven. Er ze hebben de steun van zeventig artsen. Maar die hebben Vincent Lambert zelfs nooit onderzocht, zeggen de behandelende artsen.

In principe spreken de rechters zich vandaag uit. Maar de kans dat zij de strijd finaal beslechten, blijft klein. Er is nog altijd de Raad van State en die heeft al uitspraken gedaan over de wet van 2016.