‘Saut dans le vide’ (1960) Yves Klein
Elke zaterdag toont iemand ons zijn favoriete beeld: het werk dat altijd opnieuw beroert, troost of inspireert. Vandaag: Jelle Denturck.
‘Deze week was ik op een begrafenis. De priester had het de hele tijd over Germain, die voor altijd zal blijven voortbestaan. Bij God. Tot in de eeuwigheid. Op zulke momenten denk ik altijd: wanneer zijn wij mensen onszelf zo belangrijk gaan vinden, onszelf zo serieus beginnen te nemen, dat wij denken het eeuwige leven te verdienen? Dat gevoel krijg ik ook wanneer ik mijn oma bezoek in het rusthuis. Sommige mensen daar zitten de hele dag niets anders te doen dan te zitten. Mensenlevens worden vaak nodeloos gerekt. Want het leven, dat is heilig. Deze foto van Yves Klein haalt dat volledig onderuit. Het gaat om het besef: er is helemaal niets. Er is de leegte, en die moeten we aanvaarden en er vervolgens in springen.’
‘Ik zag de foto voor het eerst op de kunstschool, in een les kunstgeschiedenis. Toen al vond ik dat een begeesterend beeld. Iemand die zich schijnbaar zonder enige angst te pletter stort. De foto werd gemaakt toen Photoshop nog niet bestond. Het zijn twee foto’s die samengevoegd zijn. In werkelijkheid staan er beneden een hoop mensen te wachten om de springende Klein op te vangen. Maar het gaat om wat hij ermee wil zeggen, of beter: wat ik er zelf in zie. Een soort ode aan de eindigheid.’
‘Dat zit ook in dat ander werk waar ik zo van houd:
Homage to New York van Jean Tinguely, ook uit 1960. Een kunstwerk dat zichzelf vernietigt. Dat is ook wat we met Dirk. doen: iets maken en het tegelijkertijd onderuit halen.’
‘Toen ik filosofie studeerde, kwam uiteraard ook het existentialisme voorbij. Heel wat mensen vinden dat een deprimerende stroming. Het benadrukt de zinloosheid van ons bestaan. Maar ik vind daar net veel troost in. Dat het leven an sich geen zin heeft, vind ik heel geruststellend. En ook ik lig soms bang in bed, denkend aan de toekomst. Maar tegelijkertijd weet ik: dat is nutteloos. En al moet ik mezelf er dagelijks aan herinneren, ik probeer wel ten volle te leven. Daar horen ook ongelukkige periodes bij, stomme dingen doen, daar spijt van hebben. Maar liever dat dan vroom leven om de zogezegde eeuwigheid te verdienen. Dat staat voor mij gelijk aan niet leven.’
‘In het werk van Yves Klein zit veel humor. Ironisch durven te kijken naar het leven, maar ook naar wat je als kunstenaar maakt, is ook voor mij essentieel. Zelfrelativering. Dat veel mensen zichzelf zo serieus nemen, kijk naar Trump en Poetin, wordt meer en meer de bron van al het kwaad, denk ik. Het is alsof we het allemaal gemakkelijker vinden om onmiddellijk beledigd te zijn dan om gewoon eens hard om onszelf te lachen. Springen en weten dat je dat in de leegte doet, brengt voor mij net een draaglijkheid met zich mee. Inzien dat de onzin zin heeft.’
Jelle Denturck is frontman van de band Dirk. Hun eerste album, getiteld ‘Album’, is nu uit.
Live: 21/4 Menen en Gent, 25/4 LouvainLaNeuve, 28/4 Menen, 4/5 Beringen.