Wat als de voetbalclub het bier bant uit de kantine
Apartheid en samenleven in proeftuin Vilvoorde
Zaterdagochtend, 9.30 uur. Op de voetbalvelden van sportterrein De Drie Fonteinen lopen kleine jongetjes vinnig achter de bal. De jeugdploegen van Sporting Club Vilvoorde spelen hun tweeweke lijkse thuismatch, in dezelfde kleuren als RSC Anderlecht. Met minstens vier, vijf clubs is Vilvoor de een echte voetbalstad. Niet zel den ontpoppen jongeren met een migratieachtergrond zich tot de sterspeler van hun ploegje. De Vil voordse Rode Duivel Yannick Car rasco, met zijn Spaanse en Portu gese roots, is hun grote held.
Voetbal verbindt, al is vandaag op het veld de mix een beetje zoek. De jeugdspelertjes van SC Vil voorde hebben allemaal een mi gratieachtergrond. Nochtans streefde het BelgischMarokkaan se bestuur bij de oprichting van de club in 2014 expliciet een gezonde mix na. De club kreeg subsidies als sociaal project, de sportterreinen moesten een ontmoetingsplaats zijn voor Vilvoordse jongeren van allerlei slag en soort, hun ouders, familieleden, vrienden en kennis sen.
Maar. Een jaar na de oprichting besloot het bestuur van SC Vil voorde geen alcohol meer te schenken in de cafetaria. De te genstand was groot. ‘Soumission!’, luidde het bij de autochtone be volking. ‘Dit gaan we toch niet to lereren, dit gaat te ver.’ ‘We moe ten de seculiere samenleving ver dedigen.’ En: ‘We gaan de sharia toch niet invoeren, zeker?’, aldus voetbalvaders Herman, Patrick en Jo. Ook de Vilvoordse schepen van Sport Kevin Vincke (NVA) reageerde verbolgen. ‘Ik vind dat iedereen de vrijheid moet hebben om te drinken wat hij of zij wil, dus ook een pintje bier. Ik ben opgegroeid in het voetbal en heb nooit anders gekend dan dat er na de match een pint werd gedronken.’
Witte kindjes aantrekken is er niet gemakkelijker op geworden, anno 2018 telt de club er nauwelijks. De autochtonen sturen hun kinderen naar deelgemeente Peutie, doordat hun oudere vriendjes er al spelen gaan nieuwe voetballertjes er ook makkelijker heen en zo wordt de vicieuze cirkel in stand gehouden. De realiteit? De witte ouders die op zaterdagochtend naast het veld staan in De Drie Fonteinen zijn bezoekers.
‘Het blijft moeilijk’, zegt Said El Boubsi van Sporting Club. ‘Een paar weken geleden is nog een hele groep bezoekers uit woede de kantine buiten gelopen. Ze zijn gewoon op de parking gaan staan, uit protest tegen het feit dat we geen bier serveren.’
Het bestuur toont zich opvallend bereid om erover te praten – met iedereen. Voorzitter Carime Fnine is een vriendelijke, welbespraakte man, in het dagelijkse leven verkoopt hij tweedehandswagens. ‘Dat mensen eraan moeten wennen, is normaal’, beseft Fnine.