De vrouw die achterbleef
De droogte, het debuut van de Australische Jane Harper, was een van de beste misdaadromans van 2017. De opvolger, Wildernis, toont dat ze de regels van het genre perfect onder de knie heeft, maar meer niet.
Enigszins pocherig schreef Jane Harper op haar website dat ze De droogte had geschreven na een schriftelijke cursus romanschrijven. Het was desondanks een droomdebuut. Het verhaal gaat over een politieman die terugkeert naar zijn geboortedorp om de begrafenis bij te wonen van een vriend die zelfmoord gepleegd heeft. Die confrontatie rijt oude wonden open. De droogte won verschillende prijzen en de filmrechten werden gekocht door de productiemaatschappij van actrice Reese Witherspoon, die ook al van Gone girl van Gillian Flynn en Big little lies van Liane Moriarty succesvolle filmprojecten maakte.
Harper is geen onetrick pony, zo blijkt. In Wildernis bewijst ze dat ze van een wat afgekloven verhaal een spannend boek kan maken. Vijf vrouwen die voor hetzelfde boekhoudkantoor in Melbourne werken, doen verplicht mee aan een survivaltocht in een desolate bergstreek. Ook vijf mannen uit hetzelfde bedrijf lopen en klimmen zich in het zweet, zij het via een andere route. Van de vijf vrouwen keren er slechts vier terug. In alternerende hoofdstukken wordt beschreven wat er op de trektocht bij de vrouwen gebeurde en hoe inspecteur Aaron Falk en zijn collega Carmen Cooper de onrustwekkende verdwijning onderzoeken.
Falk speelde al de hoofdrol in De droogte en is nu teruggekeerd naar Melbourne waar hij lid is van de financiële inlichtingendienst die jaagt op fraudeurs. Normaal zou hij de verdwijning van de vrouw niet onderzoeken maar zij was zijn bron in een onderzoek naar onfrisse financiele praktijken die het kantoor zou hebben opgezet. Bovendien herinnert Falk zich ook een spraakmakende zaak van een seriemoordenaar ‘Deliverance’ op zijn Australisch? die vele jaren geleden in deze streek zijn lijken dumpte.
Kreng
In de Australische pers is Wildernis wat overdreven de feministische Deliverance genoemd, verwijzend naar de beroemde film van John Boorman uit 1972 waarin een aantal mannen uit de stad een wildwaterrivier willen afvaren. Hun tocht eindigt desastreus. Of de vijf dames feministen zijn, wordt niet duidelijk, maar ze zijn in ieder geval niet elkaars beste vriendinnen. Vetes, geheimen en onderhuidse en openlijke conflicten zorgen voor nogal wat gebitch in de groep. Bovendien is de vrouw die achterbleef niet meteen de meest empathische collega en gedroeg zij zich vaak als een egoïstisch kreng. Harper bouwt de spanning mooi op, maar Wildernis moet het vooral hebben van de interactie tussen de personages. Ook tussen Falk en Cooper groeit de spanning. Cooper gaat binnenkort trouwen, maar de intense samenwerking met Falk dreigt roet in het eten te gooien.
Meer dan De droogte stoelt Wildernis op klassieke procedés uit de misdaadliteratuur. Zonder een groep mensen af in uitzonderlijke omstandigheden waarin ze moeten samenwerken en gegarandeerd dat er bonje van komt.
Jane Harpers tweede roman is vakwerk en zal geen enkele fan van De mol ontgoochelen. Maar de unieke krachttoer die haar debuut was, heeft ze niet kunnen evenaren. Jane Harper Wildernis. Vertaald door Catalien en Willem van Paassen, Bruna, 368 blz., 19,99 € (eboek 13,99 €). Oorspronkelijke titel: ‘Force of nature’.
De fans van
‘De mol’ zullen niet ontgoocheld zijn