Seriemoordenaar tegen wil en dank

Strip Is Wie laatst lacht een literaire parabel, of is het een horrorverhaal? Het is het allebei, en bovendien is het ook nog eens een spannende pageturner.

Zidrou en Benoît Springer Wie laatst lacht. Dupuis, 72 blz., 15,95 €. Oorspronkelijke titel: ‘La petite souriante’.

Pepino leeft van de struisvo gelkwekerij en woont samen met zijn vrouw ergens in het hol van Pluto. Erg gelukkig lijkt hij niet te zijn, want in de eerste scène van het boek betrappen we hem op heterdaad bij de gruwelijke moord op zijn echtgenote.

Nadat hij zich ontdaan heeft van het lijk belt Pepino zijn min nares om haar te melden dat hij haar instructies tot op de letter gevolgd heeft. Eindelijk zijn ze vrij! Al ziet Pepino er wel wat te genop dat hij de struisvogelboer derij nu helemaal alleen moet bestieren. Hij rijdt huiswaarts en wordt daar begroet door… zijn vrouw, levend en wel. Of hij geen boter vergat te kopen? Is dit het begin van Pepino ’s afdaling in de waanzin, of is het een horrorverhaal?

Keer op keer tracht Pepino zich te ontdoen van zijn eega, maar telkens weer staat ze gezond als een vis voor zijn neus als hij thuiskomt. Wanneer ook nog eens zijn stiefdochter terugkeert van de kostschool om hem het leven zuur te maken verliest Pepino helemaal de pedalen.

Schrijver Zidrou en tekenaar Benoît Springer schetsen het ver haal van een niet al te snuggere man die door zijn omgeving gedomineerd en gemanipuleerd wordt. Pepino denkt zijn vrijheid te bekomen door zich te ontdoen van zijn vrouw, maar beseft niet dat hij al een nieuw blok aan zijn been heeft.

Zidrou mixt alledaagse banaliteit naadloos met bovennatuurlijke horror. Los van het metafysische aspect van zijn telkens weer uit de dood oprijzende echtgenote leest dit boek als een tragikomische psychologische roman. De situaties waarmee Pepino krijgt af te rekenen en de dialogen waarin hij verzeilt raakt drukken de sleur en wanhoop waaraan hij ten onder gaat perfect uit.

Springer slaagt erin de desolaatheid van het gevoelsleven van de personages te weerspiegelen in zijn tekeningen van de uitgestrekte en verschroeiend hete Australische outback.

Zidrou levert de laatste jaren de ene na de andere genreoefening af: ridder en vikingverhalen wisselen af met ontroerende drama’s over adoptie of het leven van mensen met een geestelijke beperking.

Met Wie laatst lacht levert hij een graphic novel met literaire diepgang af die tegelijk een spannende pageturner is. Bladzijde na bladzijde komt het ijzingwekkende slot als een niet te ontwijken pletwals op de lezer afgedonderd. De ontknoping is een hit and run waarvan je brein nog wekenlang moet bekomen.