Veilig aan sexting doen, dat kan
Naaktfoto’s sturen en ontvangen maakt deel uit van de seksuele ontwikkeling van jongeren. Daarom is het belangrijk dat dit ook aan bod komt in de les, schrijven organisaties die werken rond seksuele voorlichting.
Mia Doornaert heeft gelijk in haar pleidooi voor seksuele voorlichting (DS 26 april). Maar dat kinderen ermee overstelpt zouden worden op school, ligt ver van de realiteit. Vaak blijft die ‘voorlichting’ een beetje het kneusje van de meer ‘opvoedende’ vakken. Veel leerkrachten vinden het moeilijk om het onderwerp aan te kaarten of hebben er weinig tijd voor. Daarom zetten we scholen aan om meer aandacht te besteden aan relationele en seksuele voorlichting. Zelf of via externe begeleiders.
Doornaert heeft ook een punt als ze pleit voor een ruimere invulling van die voorlichting. Daar zijn jongeren ook vragende partij voor. Uiteraard is het belangrijk dat ze weten hoe de voortplanting werkt, hoe de menstruatiecyclus verloopt, welke soa’s zoal in omloop zijn en hoe ze zich daartegen kunnen beschermen. Maar daarnaast hebben jongeren heel veel vragen over verliefdheid, flirten, emoties, relaties, en hoe je dat allemaal op een ‘juiste manier’ kan aanpakken. Die belevingsaspecten zijn dus ook een essentieel onderdeel van al onze lespakketten en methodieken.
Spannend en leuk
Waar Doornaert het over ‘sexting’ heeft, is het beeld dat ze schetst al te ongenuanceerd. Of ze het nu een goed idee vindt of niet, naaktfoto’s sturen en ontvangen maakt deel uit van het leven van jongeren. Dat blijkt uit het onderzoeksrapport ‘Kussen, seks en relaties: zo gaat dat tegenwoordig’ van Pimento. Ongeveer een op de vijf jongeren stuurde al eens een naaktfoto van zichzelf.
Het maakt deel uit van hun normale seksuele ontwikkeling. Sexting is voor hen spannend en leuk. Het overbrugt een periode waarin een koppel gescheiden is, waarin ze naar elkaar verlangen. Het is een stap naar de eerste offline seksuele ervaringen of een aanvulling op het offline seksleven van een koppel. Jongeren hebben duizend redenen om aan sexting te doen, en vooral positieve. Maar zoals bij alles, komen eerder de negatieve verhalen naar boven in de media. En dat is jammer.
Daarom laten we jongeren nadenken over hoe het veilig kan, als ze het dan toch willen doen. Bovenal proberen we in te spelen op het ongevraagd doorsturen van de foto’s. Want daar wringt het schoentje: meer dan de helft van de 16 tot 18jarige jongeren ontving al eens een naaktfoto. ‘Je had maar niet zo dom moeten zijn om zulke foto’s te sturen’, is het verwijt dat slachtoffers vaak van leeftijdsgenoten en volwassenen te horen krijgen.
Jongeren hebben duizend redenen om aan sexting te doen, en vooral positieve
Die victim blaming moeten we aanpakken. We moeten de juiste personen beschuldigen. We moeten de ontvangers van naaktfoto’s erop wijzen dat ze een groot cadeau krijgen. Niet alleen een naakt lichaam, maar ook veel vertrouwen. Vertrouwen dat ze hopelijk niet gaan schenden. We moeten jongeren leren onderling afspraken te maken als ze naaktfoto’s uitwisselen – over wat er met de foto’s mag gebeuren en wat niet. We moeten hen ervan bewustmaken dat ze foto’s niet verder mogen verspreiden. En dat ze waakzaam moeten zijn voor mensen met slechte bedoelingen. Dat kunnen we hen aanleren met het materiaal en de vormingen die Sensoa, Pimento, Child Focus, Mediawijs, en andere partners ontwikkelen.
Ten slotte zijn we het ook eens met Doornaert als ze stelt dat respect in een relatie essentieel is. Dat onderschrijven wij ook, net als wederzijdse toestemming. Daarvoor hoef je niet preuts of ‘losbandig’ te zijn.
Boris Cruyssaert (Sensoa), Evelien Luts (Pimento), Sanne Hermans (Mediawijs) en Niels Van Paemel (Child Focus).