Ken Loach bijt van zich af
‘Heeft meneer Michel wel een diploma?’
BRUSSEL I Geen boegeroep, maar een beschaafd applaus. De uitreiking van het eredoctoraat aan de Britse cineast Ken Loach vond gisteren plaats zonder incidenten.
‘Dit was een ongelukkige polemiek’, leidde ULBrector Yvon Englert de zitting in. Een polemiek die Loach vlak voor de zitting zelf nochtans wat opgepookt had door snoeihard uit te halen naar premier Charles Michel (MR). ‘Ik heb begrepen dat hij rechten heeft gestudeerd aan de ULB. Ik vraag mij af of hij slecht onderwezen is, of misschien nooit geslaagd is voor zijn examens? Een goede jurist weet dat hij eerst de bewijsmiddelen moet onderzoeken voor hij conclusies kan trekken. Meneer Michel, kijk naar de feiten en neem dan uw woorden terug.’
De cineast stelde zich ook luidop de vraag of Michel op de hoogte was van de ‘internationale schendingen van mensenrechten door Israël’.
Het was premier Michel zelf die woensdagavond het vuur aan de lont stak. Tijdens een toespraak in de Grote Synagoge van Brussel zei hij dat ‘geen enkele vorm van antisemitisme mag worden getolereerd. Dat geldt ook voor mijn alma mater.’
Geen slippendrager
Op de uithaal van Loach gisteren wilde de premier niet meer reageren. In zijn omgeving wordt er wel op gewezen dat Michel ook in het verleden Jodenhaat ferm heeft veroordeeld. ‘De strijd tegen antisemitisme heeft gefaald’, zei hij in 2015, een goed halfjaar na de aanslag op het Joodse museum in Brussel.
Maar de suggestie dat Michel een slippendrager van Israël is, strijdt zijn entourage af. ‘De premier heeft fel gereageerd op de beslissing van de Amerikaanse president Donald Trump om de Ameri kaanse ambassade naar Jeruzalem te verhuizen. En de Israëlische premier Netanyahu was helemaal niet opgezet met onze ontmoeting met ngo’s die zich verzetten tegen de nederzettingspolitiek van Israël.’
650 prominenten
De kwestie broeit al een maand in Franstalig België. Eind maart bond Brussels Parlementslid Jacques Brotchi (MR) de kat de bel aan. Ook Joodse organisaties spraken zich tegen het eredoctoraat uit, en dinsdag publiceerden meer dan 650 prominenten een open brief in L’Echo tegen de beslissing, onder wie Nobelprijswinnaar en oud-ULB professor François Englert, zelf geboren in een Joodse familie. Ze spraken over ‘geschiedvervalsing met politieke doeleinden’. Tegengeluid kwam er begin deze week, toen cineasten en Joodse academici hun steun betuigden aan Loach in Le Soir.
Brotchi, die zelf tijdens de Tweede Wereldoorlog met zijn Joodse ouders onderdook om te ontsnappen aan de Holocaust, is tevreden met de uitspraken van Michel. ‘Loach zaait met een hele reeks ambigue uitspraken twijfel over het bestaan van de shoah. Ik ben geschokt dat de ULB hem de hoogste erkenning geeft.’
Niet overal in de MR klinkt eensgezindheid. Hervé Hasquin, voormalig ministerpresident van de Franse Gemeenschap en oudrector van de ULB, liet al publiekelijk verstaan dat hij niet vindt dat de universiteit op haar beslissing had moeten terugkomen. Maar de felste kritiek kwam uit de hoek van de PS. ‘Wat ik verwacht van mijn alma mater is dat ze de vrijheid van denken verdedigt, over alles, en nooit stopt te weerstaan aan politieke druk, van waar hij ook komt’, zei PSkopstuk Paul Magnette.
Antwerps gevecht
De hetze doet denken aan het gevecht om de joodse stem in Antwerpen, waar Kris Peeters zich vorige week nog verslikte in de kandidatuur van de striktorthodoxe jood Aron Berger. Geschat wordt dat in Franstalig België zowat 20.000 joden wonen, van wie de overgrote meerderheid in Brussel. ‘De MR geniet veel steun bij die gemeenschap’, zegt ULBpoliticoloog Pascal Delwit. ‘Michel mikt zeker op de Joodse stem, maar er speelt nog iets anders. Vandaag heerst in België een grote ongerustheid over de islam. Een klein deel van de islamitische gemeenschap heeft inderdaad antisemitische gevoelens. Door scherp te stellen op de slachtoffers daarvan, de Joden, stuurt Michel meteen een signaal naar de rest van de kiezers. Die kunnen redeneren: de vijand van mijn vijand is mijn vriend.’
Bij de MR wordt die suggestie op ongeloof onthaald. ‘Dat sommigen dit een onderdeel van de verkiezingscampagne noemen, is onbegrijpelijk, schandalig en intriest’, zegt parlementslid Viviane Teitelbaum. ‘Antisemitisme en negationisme zijn strafbaar. Een premier moet zich daartegen uitspreken. In Frankrijk veroordelen leiders zulke zaken frequent.’
‘Dit een deel van de verkiezingscampagne? Schandalig en intriest’
‘Vanaf het moment dat ze trouwen, zijn alle camera’s op hun buik gericht’ Royaltykenner Brigitte Balfoort betreurt dat de belangrijkste taak van koninginnen en prinsessen nog steeds kinderen baren is, in ‘De Morgen’
Deze week beviel de hertogin van Cambridge van haar derde kind. Werd Kate Middleton inderdaad door de Windsors als baarmoeder ingekocht? Dan heeft ze daarvoor toch een goede prijs weten te bedingen. Met 400 miljoen euro per jaar behoort het Britse koningshuis tot de royaalst betoelaagde Europese monarchieën – drie kinderen op de wereld zetten, is wel het minste wat je dan terug kunt doen.
Hier bij ons bieden de Coburgs hun diensten voor een fractie van dat bedrag aan: nog geen veertig miljoen per jaar kosten zij de belastingbetaler, en dat is vóór aftrek van de korting op de dotatie van het balsturige lid van de familie. Mathilde heeft haar vier koters dus voor zo goed als géén geld gebaard: met veertig miljoen koop je niet eens een kwart van een F35gevechtsvliegtuig. Terwijl koningskinderen toch beduidend langer meegaan dan 8.000 uur. Op zijn voorpagina kondigt ‘Het Laatste Nieuws’ de geboorte aan van het derde kind van William en Kate
Waren ze toen niet met zijn vijven, dan? Of wordt zo’n kleine royal eenmaal ten paleize meteen aan een roedel nanny’s overgedragen, waarna hij zijn ouders alleen nog op officiële gelegenheden te zien krijgt, om samen te wuiven naar het volk? ‘The Mail Online’ duidt de blauwe belichting van de Londense bruggen voor zijn lezers
Dat wuiven zo’n prinsenkind is aangeboren, bleek overigens toen de kleine bij zijn eerste publieke verschijning meteen zijn knuistje opstak naar de royaltyfans die zich bij het St. Mary’s Hospital hadden verzameld. Beetje paarsige kleur had dat prinse lijke handje. Had de baby het te koud in zijn omslagdoek of was zijn Apgarscore door het snelle ontslag uit de kraamkliniek nog niet helemaal à point? Het kan natuurlijk ook gewoon aan zijn doorschemerende blauwe bloed hebben gelegen. Amerikaanse internauten maken zich vrolijk over de hooggehakte boomplantactie van de dames Macron en Trump, op ‘Twitter’
Wie heeft er een koningshuis nodig, als het erom gaat de staat op kosten te jagen? Om hun echtgenoten bij te staan bij het planten van een boom in de tuin van het Witte Huis, hadden Brigitte Macron en Melania Trump hun duurste Louboutinpumps uitgezocht. Dat ze met hun stillettohakken niet wegzonken in het gazon van het Witte Huis, kan twee dingen betekenen. Ofwel is die pelouse even fake als het nieuws daar in Washington, ofwel kennen we voortaan de precieze ligging van de geheime nukefree bunker onder de presiden
Ook de zakenkrant ‘De Tijd’ heeft bedenkingen bij de parachutage van fils à grandpapa Cédric Frère tot in de hoogste financiële echelons van het land
Wie heeft er een koningshuis nodig, als het op het vererven van hevig begeerde functies aankomt? Ook als toekomstig erfgenaam van een industrieel fortuin kun je een eind komen, werd deze week bewezen toen Cédric Frère (34) uit het niets tot regent bij de Nationale Bank van België werd benoemd. Hij volgt er zijn vader Gérard Frère op, die zijn zitje op zijn beurt van zíjn vader, Albert Frère, had overgenomen.
Niet slecht, en als kleinzoon van de rijkste man van het koninkrijk hoeft Cédric niet eens op gezette tijden naar het plebs te staan zwaaien, of post te vatten voor de deur van de kraamkliniek als er bij hem een kind wordt geboren. Nee, niks geen gouden kooi voor de jonkers van de geldadel. Gewoon in de luwte je stoel bij de bank warm houden tot je eigen zoon oud genoeg is om erop te gaan zitten. De Britse bookmakers hielden gisteren de spanning erin over de naam van het nieuwe Britse prinsje, meldt ‘Express’
Alois Frère, zo heet die kleine regentinwachte van de Nationale Bank. Best een mooie naam die zijn ouders voor hem hebben uitgezocht. Hadden William en Kate vast ook wel willen doen: zelf namen bedenken voor hun kroost, in plaats van zich te moeten schikken naar de tradities van het voorgeslacht. Zitten ze daar binnenkort met een Arthur op schoot, terwijl ze zich eigenlijk een Liam hadden gedroomd. Het is niet al goud wat blinkt, en dan moeten ze straks ook nog die troon op.
Scoop kiest elke week een aantal citaten, met een kritische blik op sterke verhalen en hoe ze in de media gebracht worden.