‘Ik was naakt ja, maar een vieze blik heb ik nooit gevoeld’

‘La vie d’Adèle’ werd haast unaniem de hemel ingeprezen, ondanks de kritiek van twee actrices die zich door regisseur Abdellatif Kechiche gemanipuleerd voelden. Maar nu is er ‘Mektoub, my love: canto uno’, en wordt Kechiche hier en daar een macho en een voyeur genoemd. ‘Onzin’, zeggen zijn jonge acteurs. ‘Dit is een ode aan de schoonheid, er is niets vulgairs aan.’

DMektoub, my love: canto uno. ‘Een zonnestraal, een hymne voor het leven’, schrijft die van Le Monde. ‘De schipbreuk van een voyeur’ luidt het in La Croix.

Toen de nieuwe film van Kechiche, die voor La vie d’Adèle de Gouden Palm won, in september in première ging in Venetië, reageerde ook de internationale pers zeer verdeeld. Ruim drie uur lang gaat het over het vakantie leven van jongeren – uitgaan, vrijen, naar zee gaan – aan de ZuidFranse kust tijdens de zomer van 1994. Saai want te weinig verhaal volgens sommigen, indrukwekkend want levensecht volgens anderen. En erg weinig textiel, en een camera met veel aandacht voor borsten en vooral billen.

Na de voorstelling waren wij ondanks dat gratuite bloot toch enthousiast, maar we werden door een vrouwelijke collega meteen berispt over onze appreciatie van dit ‘geilemannenvertier’. Het ging op de Mostra del Cinema dan ook maar over één ding: hoe erg is het dat een briljant regisseur soms ook een beetje een geile nonkel lijkt? En dat was weken vóór de affaireWeinstein losbrak.

Shaïn Boumédine en Ophélie Bau spelen de hoofdrollen in Mektoub. Hij is een verlegen jongen die vanuit Parijs terugkeert voor vakantie en een dikke boon heeft voor zijn vriendin uit zijn kindertijd. Zij heeft dan weer een druk liefdesleven, maar niet met hem. Hij kijkt toe.