De Standaard

‘Iedereen kijkt naar ons, maar wij zijn geen testcase voor de Europese Unie’

- CAROLINE DE GRUYTER

Bio

sinds december 2017 bondskanse­lier van Oostenrijk. Als tiener werd hij actief in de jeugdbeweg­ing van de conservati­eve ÖVP. Al snel leidde hij de beweging. De partij, die sinds de oorlog bijna constant met de socialiste­n had geregeerd, was futloos en verouderd. Velen zagen Kurz als reddende engel. In 2009 werd hij staatssecr­etaris voor Integratie, in 2013 minister voor Buitenland­se Zaken. In 2017 werd hij partijleid­er. Kurz woont samen met zijn jeugdvrien­din Susanne Thier, ambtenaar bij Financiën. Zijn studie rechten maakte hij nooit af.

Kurz, die een afkeer heeft van de socialiste­n, werd politiek bewust in de tijd dat de conservati­ef Wolfgang Schüssel met de extreemrec­htse FPÖ regeerde (20002005). Schüssel is nu zijn adviseur. Critici zeggen dat Kurz vorm boven inhoud stelt en dat hij teveel naar rechts opschuift. (cdg)

Europa bekijkt Sebastian Kurz, de jongste kanselier die Oostenrijk ooit had, met enige reserve. Lonkt hij naar de Visegradla­nden? Wil hij de Unie op haar kop zetten? Maar het 31jarige Wunderkind van de ÖVP stelt het meerdere keren formeel: ‘Oostenrijk zit in het hart van Europa.’

WENEN I In het kantoor van Sebastian Kurz hangt een intrigeren­d kunstwerk. Het is een ouderwetse gekleurde landkaart van Europa, op de kop, waar overheen in zwarte inkt gebouwen en mensen in het hippe Weense Museumkwar­tier zijn getekend.

Is dit wat Kurz, het 31jarige Wunderkind van de conservati­eve partij ÖVP, van plan is: Europa op zijn kop zetten? Of betekent het juist dat hij het moderne Oostenrijk in het hart van de Europese Unie wil houden? Sinds Kurz in december een regering vormde met de extreemrec­htse, euroscepti­sche FPÖ, vrezen velen het eerste. Zelf lijkt hij meer accent te leggen op het tweede. En het antwoord doet ertoe, want over een paar weken wordt Oostenrijk voor zes maanden EUvoorzitt­er.

Geen revolution­air

Op het eerste oog heeft Kurz, die uit een middenklas­sefamilie uit een gewone buitenwijk van Wenen komt (zijn moeder was lerares aan een middelbare school en zijn vader werkte jarenlang als ingenieur voor Philips) weinig van een revolution­air. Hij komt niet erg jeugdig over. Hij is, naar Oostenrijk­se traditie, beleefd en vormelijk. Zijn haar is altijd keurig naar achteren gekamd.

Kurz, die de afgelopen vier jaar minister van Buitenland­se Zaken was, spreekt rustig en weloverwog­en. Hij neemt gecalculee­rde risico’s, vertellen insiders – hij weet waar hij heen wil, maar beweegt alleen als de kust min of meer veilig is. Zo bracht hij vorig jaar de coalitiere­gering met de socialiste­n ten val, met wie hij een moeilijke verstandho­uding had (en duidelijk nog heeft), om een paar maanden later de verkiezing­en te winnen en een regering te vormen met de enige andere coalitieka­ndidaat: de FPÖ.

Zuivering van socialiste­n

Die FPÖ benoemt nu in sneltempo loyale partijgeno­ten binnen overheidsi­nstellinge­n. Er lijkt een zuivering gaande van socialiste­n. Maar de invloed van de FPÖ op Europese zaken is beperkt: als kanselier trok Kurz alles wat met Europa te maken heeft meteen naar zich toe. Zelfs de minister van Buitenland­se Zaken, die door de FPÖ geparachut­eerd is, heeft er niets over te zeggen. Kurz maande alle ministers aan om bij officiële gelegenhed­en naast de Oostenrijk­se vlag altijd een Europese vlag neer te zetten. ‘Dit is een proEuropes­e regering,’ is een van de eerste dingen die hij zegt, terwijl hij zijn bezoek een glas prikwater inschenkt. Hij zal die opmerking nog een paar keer met klem herhalen.

Toch klinkt het defensief. Europa bekijkt hem met enige reserve. Er liggen nu al wetsontwer­pen klaar om de kinderbijs­lag voor nietOosten­rijkse arbeidskra­chten uit goedkopere landen te korten (wat wellicht in strijd is met Europese antidiscri­minatiereg­els), en om mobiele telefoons van asielzoeke­rs te doorzoeken.

In 1913, voor de Eerste Wereldoorl­og, omschreef de beroemde satiricus Karl Kraus Wenen als ‘proefstati­on van het einde van de wereld’: hier werden de eerste politieke schokken geregistre­erd die het verval inluidden van de bestaande Europese orde. Ook nu kijkt iedereen ingespanne­n naar Wenen. Wordt Oostenrijk het eerste ‘illiberale’ EUland in WestEuropa? Wat hier gebeurt, gaat allen aan.

Is uw land een testcase voor Europa?

‘Iedereen kijkt naar ons, maar we zijn geen testcase. Laten we vooral naar de feiten blijven kijken. Alle Europese landen hebben hun eigen politieke systeem. Het Oostenrijk­se systeem is totaal anders dan het Franse, Duitse of Nederlands­e. Wij hebben hier de constante noodzaak om coalities te bouwen. Na de verkiezing­en van oktober 2017 was mijn partij, de ÖVP, de grootste. De socialiste­n wilden niet weer met ons in een rege ring; zij wilden liever met de FPÖ regeren en waren ook bezig te onderzoeke­n of dat kon. Voor mij bleef er weinig anders over dan het met de FPÖ te proberen. Nu bekritiser­en de socialiste­n ons vanuit de oppositieb­anken omdat we met de FPÖ regeren. Terwijl ze het zelf óók wilden.’

U werkt samen met de FPÖ. Waarom deed u niet zoals uw Franse collega Macron, die keihard tegen het Front National inging?

‘Nogmaals, in elk land werken die dingen anders. Men moet ons op onze resultaten beoordelen. Ik zeg luid en duidelijk dat wij een proEuropee­s land zijn. Mijn eerste reis als kanselier ging niet naar Zwitserlan­d, zoals onze traditie is, maar naar Brussel. Dat was een proEuropee­s signaal. Mijn eerste buitenland­se gast was Mark Rutte, op nieuwjaars­dag. Mijn eerste bilaterale reizen gingen naar Parijs en Berlijn.’

Er zijn constant schandalen rond de FPÖ: vanwege antisemiti­sche liedtekste­n, vanwege keiharde aanvallen van FPÖ’ers op de Hongaarse filantroop George Soros en de publieke omroep. Waarom grijpt u niet in?

‘Dat is niet waar. Als er sprake is van antisemiti­sme, zoals bij die lied boeken, veroordeel ik dat duidelijk. Ik heb toen een verklaring uitgegeven. Leden van de studentenk­ring die dit soort boeken gebruikte, Germania, staan nu voor de rechter. Misschien wordt de kring zelfs gesloten. Deze regering is meer proIsraël dan vorige regeringen. Oostenrijk heeft een historisch­e verantwoor­delijkheid. Intussen heeft de FPÖ een onderzoeks­commissie ingesteld naar antisemiti­sme binnen de partij. Dat is goed.’

Dat is geen onafhankel­ijke commissie. Het zijn grotendeel­s partijlede­n.

‘Het zijn niet allemaal FPÖ’ers. Waar het mij om gaat, is dat ze het doen. Dat is belangrijk.’

De FPÖ heeft nauwe banden met Rusland en Hongarije. Beweegt Oostenrijk richting de vier Visegradla­nden, Polen, Slovakije, Hongarije en Tsjechië?

‘Nee. Dat is een verkeerde indruk. Het is pure propaganda, verspreid door sommige partijen hier in Oostenrijk. Al voor de verkiezing­en gebruikten ze dat: het beeld van Kurz die wint en meteen lid wil worden van de Visegradgr­oep. Ik heb al vaak uitgelegd dat ik dit absoluut niet van plan ben. Dus ik herhaal dat nu weer.’

U gebruikt liever het beeld van Oostenrijk als ‘brug’ tussen oost en west?

‘Ja, dat is een heel ander verhaal. Dat heeft te maken met onze geografie. Wij liggen in Europa ingeklemd tussen oost en west. Beide zijn onze buren. Natuurlijk willen we close blijven met de buren. Met álle buren. Zeker nu de spanningen tussen die

‘Kijk naar de kaart van de Unie. Er gaapt een gat naast Bulgarije en Roemenië. Dat is onnatuurli­jk. Waarom horen zij wel in de EU en hun buren op de westelijke Balkan niet?’

Newspapers in Dutch

Newspapers from Belgium