EUROPA HEEFT HET ALTIJD GEDAAN
Hoe maak je een Europese begroting met, na de Brexit, een betaler minder? Met lidstaten zoals Nederland, Denemarken en Oostenrijk, die al in een kramp schieten als er nog maar sprake is van hogere bijdragen? Met traditioneel agrarische staten zoals Frankrijk, die als de dood zijn voor een vermindering van de grootste uitgavenpost, het landbouwbudget? En armlastige landen die zich verzetten tegen een inperking van de tweede kostenpost, het regionale beleid? Als je daarenboven de ambitie hebt om sterker in te zetten op nieuw beleid, zoals terreurbestrijding, grensbewaking en defensie, wordt het helemaal de kwadratuur van de cirkel.
De Europese Commissie ving gisteren dus voorspelbaar van alle kanten vuur voor haar vermetele poging om, met haar ontwerp van meerjarenbegroting voor de periode 20212027, al die doelstellingen te verzoenen. Overal werden de rekenmachines bovengehaald om de plussen en de minnen bij elkaar op te tellen. Het dreigement om lidstaten die al te driest omgaan met de fundamenten van de rechtsstaat geld te onthouden, verzuurde de stemming verder.
De kakofonie toont aan waar Europa’s probleem ligt: de Unie heeft het altijd gedaan. Als ze tekortschiet in het grote én als ze te bedilzuchtig is in het kleine. Als ze zich bemoeit met wat de lidstaten als hun territorium beschouwen én als ze er niet in slaagt met één stem te spreken over wat ze allemaal aanbelangt en overstijgt. Als ze hen onvoldoende financieel bijspringt en als ze hen te veel kost.
De gemakkelijkste weg blijft ‘Brussel’ te beladen met alle zonden van Israël. Het valt ook niet te ontkennen dat de Europese Commissie en haar administratie er een handje van hebben om zich tot mikpunt van onbegrip, frustratie en ergernis te maken. De manier waarop Commissievoorzitter JeanClaude Juncker zijn rechterhand laatst nog benoemde tot hoofd van de Europese ambtenarij maakte het zelfs de grootste eurofielen lastig om nog argumenten ter verdediging te vinden.
De meerjarenbegroting gaat nu, zoals gebruikelijk, een lang en laborieus traject van onderhandelingen in. Dat roept bij ons relatief weinig emotie op, maar elders draait de retorische molen op hoog toerental. De Engelse tabloids maken school op het vasteland. En dat terwijl dat hele Europese budget draait om amper meer dan 1 procent van het gezamenlijke inkomen van de lidstaten. Met alle terechte kritiek die er op ‘Europa’ kan zijn, verdient het aanbeveling maat te houden. Als het budget in 2021 van kracht wordt, zullen we al zien hoe het de Britten buiten de verfoeide Unie vergaat.
Budget gaat om amper 1 procent van gezamenlijk inkomen van de lidstaten