TREKKEN ISRAËL EN IRAN TEN OORLOG?
De spanning tussen Iran en Israël loopt op. Moet het MiddenOosten zich opmaken voor een nieuwe ‘moeder van alle oorlogen’?
BEIROET I Geen enkel land heeft al toegegeven de luchtaanvallen zondagavond op drie Syrische militaire bases te hebben uitgevoerd, waarbij volgens sommige bronnen achttien Iraanse militairen omkwamen. Maar Israël staat met stip op één in de lijst van usual suspects.
Aanvankelijk zei Israël dat het zich niet wilde mengen in het Syrische conflict, tenzij er aanwijzingen waren dat in Syrië hoogwaardig wapenmateriaal wordt overgedragen aan de Hezbollah, de sjiitische militie uit Libanon die in Syrië aan de kant van dictator Bashar alAssad vecht.
Maar de laatste maanden viseert Israël steeds directer uitgesproken Iraanse doelwitten. Iran levert met zijn Revolutionaire Garde troepen en ‘adviseurs’ aan het regimeAssad en financiert sjiitische milities van tienduizenden buitenlanders voor Assads strijd. In februari bombardeerde Israël de T4 luchtmachtbasis tussen Homs en Palmyra, van waar uit Iraanse operatoren een onbemande drone boven Israël zouden hebben uitgestuurd. Het was naar verluidt de eerste keer sinds Iran in 1980 een islamitisch regime kreeg dat Israël en Iran openlijk slaags raakten in een directe oorlogssituatie. Op 9 april volgde al een nieuwe raid en zondagavond vielen er bommen op drie Syrische bases.
Officieel wil de Israëlische regering de aanvallen bevestigen noch ontkennen, maar de minister van Defensie, de havik Avigdor Lieberman, waarschuwde vorige week dat ‘elke site waar we een Iraanse poging zien om een militair bruggenhoofd te vestigen in Syrië, zal worden geraakt’.
Israël ziet de toenemende invloed van aartsvijand Iran in Syrië als een rechtstreekse bedreiging. Volgens Iran geeft de ‘agressie van de zionistische entiteit’ tegen zijn militaire adviseurs in Syrië het land dan weer het recht ‘terug te slaan op het gepaste tijdstip en de gepaste plaats’, reageerde Alaeddin Bouroujerdi, voorzitter van de Iraanse parlementscommissie voor nationale veiligheid, dinsdag bij een bezoek aan Damascus.
Getrainde bondgenoot
Vallen er binnenkort Iraanse raketten op Israël? Iran is een belangrijke speler geworden, met een groeiende invloed in Irak, Syrië en Libanon. Met de Hezbollah heeft Teheran een getrainde bondgenoot die in 2006 de laatste Israëlische invasie in Libanon kon stoppen, en die zou beschikken over een arsenaal van honderdduizend raketten van diverse slag.
Toch lijken de Iraanse opties voorlopig beperkt. Een meerderheid van de Libanezen heeft geen zin om, in naam van Hezbollah en Iran, opnieuw te worden platgebombardeerd. Rusland, die andere machtige bondgenoot van het Assadregime, wil zijn luchtafweerparaplu boven Syrië voorlopig niet opsteken voor Teheran.
En in Iran zelf weerklonken bij betogingen rond de jaarwisseling alweer slogans dat Iraans geld moet gaan naar de eigen, wankele economie, ‘niet naar Gaza of Syrië’. Bovendien dreigt de Amerikaanse president, Donald Trump, over anderhalve week de VS terug te trekken uit het nucleaire akkoord met Iran (dat precies beoogt economische sancties tegen Iran af te bouwen in ruil voor internationaal nucleair toezicht).
Het Iraanse regime heeft op dit moment dus weinig baat bij een onvoorspelbare escalatie van zijn conflict met Israël. Mogelijk kiest Teheran voor een andere Iraanse troefkaart: strategisch geduld.
De jongste maanden viseert Israël steeds rechtstreekser Iraanse doelwitten