Injectie helpt tegen gehoorverlies
Het klinkt te mooi om waar te zijn: spuit zout water in hun middenoor en muizen worden na een luide knal toch niet volledig doof. Maar blijf toch maar uw oordopjes meenemen naar popconcerten.
Uw gehoor zit ingewikkeld in elkaar. Alles begint bij uw trommelvlies, dat meetrilt met het geluid dat uw oren bereikt. Achter dat trommelvlies zit een mechanische overbrenging, die de trillingen doorgeeft aan een volgend vlies, het ‘ovaal venster’ van uw slakkenhuis. Die overbrenging compenseert voor de verschillende weerstand van lucht en water, via de beroemdste botjes in het menselijke lichaam: hamer, aambeeld en stijgbeugel. Het slakkenhuis is een lange zak vloeistof, netjes opgerold tot huisjesslakvorm. De luchttrilling zet zich daarin voort als een vloeistoftrilling – klotsend water, zeg maar. Dat doet weer de haartjes bewegen die op de binnenkant van de waterzak groeien. En die gedragen zich als de naald van een antieke platenspeler: ze zetten hun beweging om in een elektrisch stroompje. Die stroompjes reizen dan via zenuwvezels naar uw hersenen.
Een luide knal brengt schade toe aan die haartjes. Te veel en te vaak hard geluid, en ze sterven het ene na het andere af. Je bent doof.
Onderzoekers van de Universiteit van ZuidCalifornië bouwden nu een minuscuul toestelletje – een optischecoherentietomograaf – waarmee ze bij levende muizen konden binnenkijken in die met vocht gevulde zak van het slakkenhuis. Ze zagen dat hard geluid niet enkel schadelijk was voor de voelhaartjes, maar dat er zich ook extra vocht vormt. Dat zorgt ervoor dat niet enkel de haartjes, maar ook de eraan gekoppelde zenuwcellen afsterven. U kent die overdruk als het tuiten na een luidruchtig concert.
Bermbom
Zelfs als er nog een paar haartjes blijven werken, maar de zenuwen erachter zijn afgestorven, bereiken er geen geluidssignalen uw hersenen. Schade aan de voelhaartjes is definitief, maar de on derzoekers denken dat ze na een oorverdovende knal toch nog zenuwcellen kunnen redden. Die sterven niet meteen bij de knal af: de opbouw van extra vocht in het slakkenhuis vergt een paar uur.
In die tussentijd spoten de onderzoekers het middenoor – de ruimte tussen trommelvlies en slakkenhuis – vol met een oplossing met veel zout en suikers. Via osmose zoog die vloeistof vocht uit het slakkenhuis weg, en herverdeelde meteen ook de overmaat kalium in dat vocht.
Resultaat bij hun proefmuizen: de helft tot twee derde van het verlies aan zenuwcellen kon voorkomen worden, zo rapporteren de onderzoekers in de Proceedings of the National Academy of Sciences. Maar of die geredde zenuwen ook tot een gered gehoor leiden, moeten ze nog formeel bewijzen.
Aan tests bij mensen zijn ze nog lang niet toe. Maar, zegt onderzoeksleider John Oghalai in een persmededeling: ‘Ik kan me voorstellen hoe soldaten een flesje met onze suiker en zoutoplossing bij zich dragen en dat in hun oor spuiten na de ontploffing van een bermbom in hun buurt.’
Schade aan de voelhaartjes is definitief, maar de onderzoekers denken dat ze na een oorverdovende knal toch nog zenuwcellen kunnen redden