Russen lonken naar de maan
Aan Russische ruimteambities geen gebrek: bemande maanmissies, een maanbasis, de verkenning van Mars en de rest van ons zonnestelsel ... Maar of de erfgenamen van de spoetnik die glorietijd zullen kunnen evenaren, is twijfelachtig.
MOSKOU I Drommen mensen verdringen zich voor de ingang van het geheel vernieuwde paviljoen ‘Kosmos’. Sinds de plechtige opening in aanwezigheid van president Vladimir Poetin vorige maand is dit dé topattractie van het grootste tentoonstellingscomplex van Moskou. Eenmaal binnen, kunnen bezoekers zich vergapen aan modellen op ware grootte van historische Russische ruimtevaartuigen, waaronder het ruimtestation Mir en de originele capsule waarin Joeri Gagarin zijn baan om de aarde maakte. Er zijn ruimtepakken in alle soorten en maten, en kinderen kunnen er spelen met miniatuurmaanlanders. Het vervult de Russische bezoeker met onverholen trots. Dat de SovjetUnie en Rusland met grote letters ruimtevaartgeschiedenis hebben geschreven, lijdt geen twijfel.
Ambities voor de nabije en verre toekomst zijn er ook te over. Op de eerste wetenschappelijke conferentie in het nieuwe Kosmospaviljoen werd omstandig gespro ken over de Russische plannen voor bemande maanmissies en de bouw van een maanbasis. Volgens de kersverse directeur van het ruimtevaartagentschap Roskosmos, Dmitri Rogozin, landt al volgend jaar een onbemande Russische verkenner op de maan.
Lukt het zonder de VS?
Rogozin zegt bereid te zijn samen te werken met de Amerikanen, maar ‘niet tot elke prijs’. ‘We zullen beslist geen tweede viool spelen’, zei hij onlangs op de nieuwszender RBC. Volgens Rogozin streeft Moskou op de langere termijn naar een grotere Russische aanwezigheid in de ruimte rondom de aarde, de verkenning en kolonisering van de maan en de exploratie van Mars en andere delen van het zonnestelsel.
Vitali Jegorov moet erom glimlachen. Hij werkte tot voor kort bij het commerciële ruimtevaartbedrijf Dauria Aerospace en is in Rusland een bekende popularisator van de ruimtevaart. ‘Die maanmodule, de Luna25, wordt ons al tien jaar beloofd. Dat hij er niet komt in 2019 staat al vast, misschien ook niet in 2020.’
Rusland heeft gewoonweg geen geld om alle grootse plannen in de ruimte te verwezenlijken, zegt Jegorov. ‘Op dit moment hangt het hele bemande maanprogramma van Rusland af van het Lunar Orbital PlatformGateway, het ruimtestation dat de Amerikanen bij de maan willen realiseren. De Russische plannen hebben alleen zin als wij samen met de VS naar hun station vliegen en dat gebruiken als een variant op het internationale ruimtestation ISS. Roskosmos denkt dat de verhoudingen aan boord van dat maanstation precies dezelfde zullen zijn als op het ISS. En dat zal niet gebeuren, omdat de VS niet meer afhankelijk willen zijn van Rusland.’
Ruimtepioniers
Rusland heeft in de geschiedenis van de ruimtevaart meer dan eens het voortouw genomen. De SovjetUnie lanceerde de eerste kunstmaan, de spoetnik, en bracht in 1961 de eerste mens in een baan om de aarde. Ideologie en propaganda waren in die verre jaren belangrijke drijfveren voor de ruimteacties van zowel Russen (onder het als Amerikanen. Na die eerste Russische successen was het de beurt aan de Amerikanen, die geschiedenis schreven met hun maanlandingen en het shuttleprogramma. Daarna legden de Russen zich toe op langdurige verblijven in de ruimte en verwierven ze dankzij hun ruimtestations Sal